Rozwojowy czwartek : podziękuj za cudowny rok + bonus: rozliczam się z celów za 2013

     Wierzę, że każdy rok niesie nam dobre rzeczy. Oczywiście – stawia też przed nami wyzwania, ale uzyskałam spokój i harmonię duszy i wiem, że nie stawia przed nami nic, czemu nie potrafilibyśmy sprostać. Wszystko ma swój cel… nie sądziłam, że jako osoba z przyczepioną metką „nieuleczalne” napiszę kiedyś takie słowa. Ani, że będę w takim miejscu.
Przygotowałam dla Ciebie specjalne ćwiczenie. Zdradzę też, jak poszło mi z moimi celami za 2013 rok

   Być może nie będziesz zachwycony, ale nie przygotowałam arkusza. Nie śmiałabym – nie mam mocy przypuszczania, ile miejsca zajmie Ci to ćwiczenie. Nie chcę też ograniczać Cię formą. Być może zamiast zapisywania konkretnych punktów, wybierzesz kolaż zdjęć z podpisami. Albo ręczne bazgroły. Niech to ćwiczenie wyraża Ciebie.

Moim odkryciem tego roku jest praktykowanie wdzięczności. Jest to słowo przewijające się w wypowiedziach niemal każdego człowieka sukcesu. Tak oczywiste, że automatycznie pomijane.

>ZOBACZ TEŻ : ćwiczenie które sprawi, że momentalnie poczujesz się bardziej szczęśliwy<

Chciałabym, abyś ten rok pożegnał z poczuciem wdzięczności. Za całe dobro, które Ci się w nim przytrafiło. Za każdy, najmniejszy nawet sukces. Za brak porażki. I za wyzwania, które przed Tobą postawił, nawet, jeśli w tej chwili postrzegasz je jako ciężkie i ich nie rozumiesz. 

Usiądź wygodnie, pozwól myślom płynąć i…podziękuj za to wszystko. Być może pomocne okaże się przejrzenie zdjęć w telefonie, albumu, tablicy na facebooku – zerknij, coś Cię w tym roku trapiło, fascynowało, jakimi sukcesami dzieliłeś się ze światem. A może prowadzisz pamiętnik? Albo blog? Będzie Ci jeszcze łatwiej 😉

Zależy mi na tym, aby przed końcem roku udało Ci się uporządkować myśli. Zamknąć kolejny, dobry rozdział.

Za co ja jestem wdzięczna? Połączę odpowiedź na to pytanie z rozliczeniem się z celów jakie postawiłam sobie do realizacji (ich lista znajduje się tutaj). Na blogu podzieliłam się jedynie kilkoma, nazwijmy je roboczo „publicznymi”. Było wiele celów, które postanowiłam zachować dla siebie, ze względu na ich osobisty charakter.

Muszę z dumą ogłosić swój sukces. Większość udało mi się pomyślnie zrealizować. Zawiodłam ze szpagatem, mostkiem ze stania i zdrowymi włosami (były ładne, ale je rozjaśniłam ;)). Nie udało mi się też stworzyć rezerwy finansowej. Jest to związane z tym, że …. udało mi się zrealizować w znacznej mierze mój główny cel – przejęcie kontroli nad własnym zdrowiem.

Za co jestem zatem wdzięczna w 2013 roku?

Przede wszystkim za to, że udało mi się odstawić wszystkie lekarstwa. W grudniu, kiedy o tym pisałam, większość osób z mojego otoczenia sądziło, że to skończy się raczej źle. A jednak…czułam, że tak podpowiada mi moje ciało i serce. Nie widziałam dla siebie ratunku w tym, co oferuje medycyna. Ta zawiodła mnie na całej linii. Dziękuję za odwagę do podjęcia tej decyzji i za to, że zeszłam z lekarstw, szczególnie ze sterydów. Dziękuję, że nie zwątpiłam i nie poddałam się w najtrudniejszym momencie, jakim jest krótkotrwałe i bardzo odczuwalne pogłębienie się objawów.

Jestem też wdzięczna za to, że jakimś cudem trafiłam na badania o kapsaicynie. Że ich nie zrozumiałam, i w desperacji napisałam maila do profesora z Uniwersytetu Kalifornijskiego. A raczej – do PR-u tej uczelni. Dziękuję za to, że osoba która odczytała ten mail potraktowała go serio, i dała mi kontakt do kogoś, kto zna tego profesora. Dziękuję za to, że rozwiał moje wątpliwości i przyjrzał się wirtualnie mojemu przypadkowi. Że mogłam wysłać mu całą dokumentację medyczną. Że polecił mi sprawdzić, czy nie jestem zatruta metalami ciężkimi (po tym, jak dowiedział się jakie leki brałam).

Dziękuję za to, że żyję w XXI wieku i mam dostęp do wiedzy. Dziękuję za to, że mogłam zgłębiać wiedzę medyczną na temat funkcjonowania oskrzeli. Dziękuję za to, że miałam możliwość zadłużyć się na potrzeby badań które doprowadziły mnie do celu. Dziękuję za to, że mogę bez głodowania ten dług, który był najlepsza inwestycją w moją przyszłość spłacać. Dziękuję za to, że opanowałam większość objawów.

Dziękuję też za to, że moja wiara w Boga w którego wierzę, a który jest Miłością umocniła się.

Dziękuję za to, że nie wstydzę się o tym mówić. Dziękuję za to, że nie mam nic wspólnego z kościołem rzymskokatolickim. Dziękuję za to, że nie dałam się wplątać w żadną religię.

Dziękuję też za to, że zaczęłam się lepiej i bardziej świadomie odżywiać. Za to, że w 2013 roku wciąż miałam dostęp do Internetu i komputera. Że mogłam pisać ten blog. Za każdego jednego czytelnika tego małego miejsca w sieci. Za każdego maila ze słowami, że mój blog dla kogoś ma sens. Że komuś pomógł.

Dziękuję za to, że odważyłam się skierować ku naturze i to w niej poszukiwać rozwiązań na różne problemy, nie tylko zdrowotne. Dziękuję też za to, że udało mi się ukończyć studia licencjackie z piątką na dyplomie. Dziękuję za to, że mogłam napisać pracę dyplomową na temat postrzegania uczniów zdolnych przez przyszłych nauczycieli. Dziękuję za to, że dostałam się na studia magisterskie. Dziękuję za to, że w tym kraju nie trzeba za nie płacić, dzięki czemu mam dostęp do nauki, bo nie udałoby mi się wypracować kompromisu pozwalającego na zapanowanie nad chorobą i uczenie się jednocześnie.

Dziękuję też za to, że dostałam Stypendium Rektora. Dziękuję za to, że moja kotka dała życie pięciu uroczym kociakom. Dziękuję za to, że każdy z nich znalazł dla siebie dom.

Dziękuje też za to, że miałam szansę poznać wielu interesujących ludzi, których na blogu nie wymienię z nazwiska i imienia, ale w uroczym zeszycie w kwiatki owszem.

Dziękuję za to, że mogłam napisać książkę. Dziękuję za każdą osobę która ją przeczytała. Dziękuję za to, że mogłam ją wydać. I za to, że do czasu wypuszczenia wydania które można czytać za darmo, była bestsellerem. Dziękuję za odwagę, aby umieścić książkę w usłudze abonamentowej pozwalającej innym na bezpłatny do niej dostęp. Dziękuję za to, że w kategoriach jak żyć i specjalistyczne jest bestsellerem numer jeden. Dziękuję za to, że znalazła się wśród tylu znanych nazwisk, a mimo to, są ludzie, którzy wybierają z tych kilku tysięcy pozycji właśnie moją książkę. Dziękuję za każdą recenzję jaką jej wystawiono.

Dziękuję za to, że mogłam prowadzić terapię z dziećmi. Dziękuję, za każdy jeden uśmiech posłany w moją stronę. Dziękuję za wszystkie postępy które udało się poczynić moim podopiecznym. Dziękuję za to, że mogłam być małym puzzlem pomagającym im w ułożeniu układanki.

Dziękuję też za to, że w moim kraju nie ma wojny. Dziękuję za to, że mogłam pielęgnować wiele relacji z bliskimi mi osobami (…)

_____________

Jestem wdzięczna za wiele innych wspaniałych wydarzeń i przeżyć, ale postanowiłam te bardziej osobiste zachować dla siebie.

Namawiam Cię do rozliczenia się z wszystkich dobrych rzeczy jakie spotkały Cię w tym roku. Wybierz formę, która będzie dla Ciebie optymalna. 

Jeśli jeszcze nie posiadasz, już dziś stwórz swój słoik sukcesów.

Być może też zainteresuje Cię bezpłatny program poszukiwań „Jak znaleźć swoją pasję i życiowe powołanie”

Mam nadzieję, że skorzystasz z tego ćwiczenia i poczujesz satysfakcję jaka płynie z jego wykonania. Gorąco Cię do tego namawiam.

Zapraszam też do konkursu w którym można wygrać planer-noter na 2014 rok >klik<

Będzie mi miło, jeśli zaobserwujesz mnie na :

 

lub polubisz na fejsie 😉