Jak dorabiałam będąc w liceum? Sposoby także dla Ciebie

 

Myślę, że mój tekst może zainteresować młodsze osoby, które chciałyby sobie legalnie dorobić bez inwestowania pieniędzy albo każdego, komu dodatkowy przychód nie jest obojętny. Zdradzę sposoby w jakie dorabiałam będąc licealistką oraz takie, z jakich korzystam nadal. Część z nich może okazać się interesująca także dla Ciebie 😉

Nigdy nie lubiłam czekać na #darylosu. Mam swoją godność i zawsze wolałam na coś zapracować, niż to dostać np. od rodziców. Być może dlatego, że to, na co się zapracowało, bardziej się ceni? Oczywiście, nie mam nic przeciwko temu, aby korzystać z bycia na utrzymaniu rodziców. Absolutnie tego nie neguję, wsparcie rodziny zawsze było dla mnie istotne. Ale na swoje przyjemności lubiłam zapracować sobie sama. Wtedy nikt nie miał prawa ani powodu aby piać mi nad uchem, że wydałam kasę na głupoty (w myśl zasady, wymagam tylko wtedy, kiedy płacę).

Szczerze i bez fałszywej skromności przyznam, że byłam dość zdolną osobą. Jednak w małych miasteczkach to nie ma żadnego znaczenia. Jeśli liczysz na stypendium – przeliczysz się. No chyba, że Twoi rodzice czy inni krewni piją wódkę z kim trzeba. Małe miasteczka rządzą się swoimi prawami. Wszystko jest tu ustalone z góry ;). Mimo nieprzeciętnych (nie przechwalam się, za punkt odniesienia przyjmuję osiągnięcia innych młodych mieszkańców mojego miasteczka) wyników, przez całe moje życie uraczono mnie łącznie kwotą 1100 zł. Raz dostałam 100 zł w piątej klasie podstawówki. Dwa razy przyznano mi tzw. „indywidualną opiekę artystyczną”. Wygrywałam wtedy ogólnopolskie konkursy literackie/poetyckie/dziennikarskie, a i tak musiałam przedstawiać opinie innych znaczących osób na temat mojej twórczości. Na szczęście nigdy nie miałam z tym problemu. W obliczu wielu ważnych papierków z ważnymi pieczątkami, kiedy w mieście ogłaszano program stypendialny, po prostu musiano przyznać mi nagrodę… dwa razy z rzędu dostałam 500 zł (jednorazowo, na cały rok). Może i brzmi fajnie, ale każdy wydany grosz musiałam potwierdzić fakturą. Musiałam też spożytkować go na książki. Brzmi fajnie, ale uwaga – książki do filozofii, języka polskiego i dziennikarstwa. Wiecie, gminie zależało, abym była wsparta tylko w stosownej dziedzinie.
Tymczasem za powiatowe czy wojewódzkie osiągnięcia w bieganiu czy badmintonie dostawało się znacznie więcej, bez przedstawiania żadnych świstków. Na zasadzie – wydawaj na co chcesz 😉

W każdym razie – wsparcie od instytucji powołanych do wspierania w tym kraju to w dużej mierze iluzja. Znam wiele niedocenionych osób…

 

Trzeba było liczyć na siebie.

Więc tak, zdarzało mi się zbierać w wakacje maliny, rozwozić ulotki.. .ale szybko połapałam się, że to nie jest to, co chcę robić. Że wolę pracować głową niż namachać się fizycznie. No i umówmy się – schylanie się przy malinach nie było dobre dla moich oskrzeli…

 

Uruchomiłam swoje kontakty i za pośrednictwem jakiegoś portalu złapałam pierwsze zlecenia na pisanie tekstów. Nie żadnych ambitnych, takie tam pod wyszukiwarki. Potem portal się trochę zeszmacił (osoby oferowały stawki, których wstydzą się nawet w Indiach). Spokojnie, nie mam nic do Indii. Wprost przeciwnie, bardzo szanuję ich tradycje, kulturę, kuchnie, dzieła literackie… jednak wiem jaka jest tam rzeczywistość i za jakie stawki ludzie pracują, stąd porównanie.

Na szczęście mimo upadku portalu, wyrobiłam sobie markę i miałam zlecenia nadal. A potem przez zlecenia wpadła nawet praca (umowa o dzieło, ale byłam w liceum!). Mogłam pisać, redagować, poprawiać, kasa wpadała, a większość obowiązków załatwiałam zdalnie ;-). No i nie musiałam klepać już tych tekstów pod wyszukiwarki, mogłam pisać coś ambitniejszego.

 

Ale uwaga – nie trzeba mieć wcale kontaktów – są portale, które umożliwiają pisanie każdemu, nawet osobom o erudycji i elokwencji jadącego na dwójach gimnazjalisty. W dodatku to o czym napiszesz i ile poświęcisz temu czasu zależy tylko i wyłącznie od Ciebie.

Służy do tego portal textmarket.  Patrzę teraz na szybko i widzę, że zasady się pozmieniały (na lepsze). Text market płaci za każde napisane słowo od dwóch do ośmiu groszy. Przy dość krótkim tekście daje to 5-18 zł. Jakość oceniasz samodzielnie, tematykę również.

Moje doświadczenie z tym portalem jest skromne, spróbowałam z ciekawości, klepnęłam kilka beznadziejnych tekstów („tworzenie” zajmuje kilka minut, bo teksty nie mają mieć wartości merytorycznej, a zawierać konkretne słowa) i…zapomniałam o portalu. Po jakimś czasie zalogowałam się i okazało się, że teksty się sprzedały.

 

Nie będę się o tym rozpisywać, bo program opisała dobrze moja koleżanka Justyna. Kiedy namówiłam ją na textmarket była w dołku finansowym i wzbraniała się rękami i nogami, że niby nie umie pisać.  Jestem zwolennikiem dawania wędki i uczenia łowienia ryb, więc pomogłam jej się w to wdrożyć i stworzyć zarys tekstu na bloga. Kliknijcie  w obrazek niżej, a dowiecie się więcej :). Nie kryję, link który wrzuciłam do tego tekstu jest linkiem partnerskim koleżanki. Za każdą osobę która zarejestruje się tam z jej polecenia otrzyma jakąś premię, ale nie znam szczegółów.

 

 

Jednak przyznam, że ja sama z tego portalu nie korzystam, bo nie muszę już rozmieniać się na drobne. Większą przyjemność sprawia mi tworzenie czegoś o konkretnej jakości niż masówki. Justyna też nie skupia się na tym portalu, obecnie poświęca mu 2-3 godziny tygodniowo i wyciąga z tego ok 400 zł na miesiąc, co stanowi jej kieszonkowe…

 

Co jeszcze można robić? Np.uczestniczyć w programach afiliacyjnych. Ja korzystam tylko z jednego, affiliant.com – rejestrujesz się i wybierasz programy partnerskie w których uczestniczysz. Dlaczego zainteresowałam się tym programem? Ze względu na to, że umieściłam swoją książkę w wypożyczalni e-booków legimi.com. Umieszczam ją tam za darmo, więc każdy może ją przeczytać (jak to zrobić, dowiesz się tutaj). Ale gdyby komuś spodobała się usługa i zostałby w abonamencie na dłużej, miałabym z tego 5 zł z groszami. Gdyby ktoś zdecydował się moją książkę w tej księgarni kupić, dostałabym od tej transakcji aż 25 %. Myślę, że to fajna opcja 😉

 

Oczywiście są też inne fajne programy. Np. posiadam dwa konta – jedno z mbanku (ze względu na to, że dostaję na nie stypendium Rektora i nie miałam czasu biegać załatwiać papierologii przeniesienia), drugie – w Aliorze. Dlaczego? Bo nie płacę nic za prowadzenie konta, za karty, bankomaty, mam 10 natychmiastowych przelewów w miesiącu za darmo i dostaję 5% zwrotu z każdej transakcji w Internecie (krótko mówiąc, kupuję jakieś kosmetyki za 100 zł i na konto wraca mi 5 zeta ;). Jest jeszcze jeden powód dla którego założyłam to konto, klikając we własny link partnerski  – za otworzenie i wykonanie jednej dowolnej płatności kartą dostałam z programu afiliacyjnego 50 zł. Żal nie skorzystać 😉 Odbiegając od mojego linku afiliacyjnego, polecam konto w Aliorze, bo dla młodych osób jest chyba bezkonkurencyjne ;-).

 

Przy okazji, gdybyście chcieli przejść do njumobile , możecie skorzystać z mojego linku (baner niżej) – dostanę z tego 50 zł 🙂

A tak generalnie, to poza wspomnianym legimi nie korzystam raczej z programów afiliacyjnych i nie wrzucam ich na bloga. Chciałam jedynie zademonstrować „niedasiom”, że da się. No i to jest jedyny program afiliacyjny, który sprawdziłam i mogę poręczyć, że są wypłacalni ;). Nie zamierzam zaśmiecać linkami bloga, ale jeśli trafi się okazja którą mogłabym komuś polecić, to why not? Myślę, że programy afiliacyjne sprawdzą się u blogerek które piszą np. o książkach – np. zielona sowa daje 10% od każdego zamówienia.

 

Ok, pomijając temat linków partnerskich – można też wypełniać ankiety. Nie jestem fanką i korzystam tylko z jednego portalu ASKGFK. Tak tak, GFK, Ci co badają różne wskaźniki dot. społeczeństwa 🙂 Wysyłają na maila informację, że jest do wypełnienia ankieta, najczęściej o jakimś produkcie. Jeśli pasujesz do profilu, dostajesz za jej wypełnienie punkty (ja ostatnio dostałam 380 pkt za 10-minutową ankietę o migrenach). Przy okazji – jeśli dręczy Cię problem migren, zapraszam do mojego tekstu o ich zwalczaniu. Za ankietę do której nie pasujesz np. wiekiem, dostajesz 10 pkt.

Właśnie zerknęłam, ze znowu uzbierałam 390 pkt czyli tyle, ile mogę wymienić na doładowanie 25 zł w t-mobile

Od dawna nie musiałam kupować doładowań do telefonu 😉
Jest też opcja wymiany punktów na gotówkę, karty podarunkowe do empiku czy nagrody rzeczowe takie jak tostery czy lokówki 😉

 

Z opcji zarabiania które mogę Wam polecić, bo je sprawdzałam osobiście, to by było na tyle. Wiem, że programów afiliacyjnych i ankietowych jest dużo więcej, zachęcam do poszukania czegoś dla siebie.

 

Jest jeszcze kilka sposobów na zdobycie kieszonkowego.

• Wystawiaj swoje stare albo niepotrzebne przedmioty na allegro, tablicy albo vinted, szafa.pl itp. Kiedyś to praktykowałam, niebawem urządzę wyprzedaż swoich książek i ubrań. Nie dość, że pozbędę się przedmiotów, które są mi niepotrzebne, to jeszcze wpadnie mi do ręki trochę gotówki
• Zastanów się, czy coś, co potrafisz robić, może być dla kogoś na tyle wartościowe, aby chciał za to płacić. Jedna z moich koleżanek (dziecko photobloga i imięnazwisko-photography) cyka za kasę zdjęcia na weselach. Nie jest super-pro fotografem, ale dzięki temu odzyskała kasę za aparat i regularnie zasila swój budżet. Nie każdy wynajmuje na wesela fotografów z prawdziwego zdarzenia. Inna moja znajoma wykonuje makijaże okolicznościowe, czasami też układa komuś włosy 🙂
• Dorabianie przez sprzedaż kosmetyków, np. avon, mariza, FM, oriflame… 😉
• Oferowanie komuś korepetycji z dziedziny, na której się znasz
• Włączenie na blogu reklam, np. z netsales (nigdy nie korzystałam, ale wygooglowałam taką informację)
• Prowadzenie komuś fanpage na facebooku – takich ofert dla amatorów jest na portalach typu gumtree po uszy. O dziwo, nie wszystkie firmy inwestują w profesjonalistów w tak delikatnej kwestii jaką jest wizerunek firmy, niektórzy biorą ludzi z ulicy 😉
• Sprzedawaj puszki, butelki, złom, malukaturę… mówię serio! Żadna praca nie hańbi, a pozbywając się starego, zalegającego w piwnicy dziurawego bojlera nie tylko odciążasz środowisko, ale zyskujesz drobne na piwo 🙂
• Kupowanie ubrań w lumpeksach i sprzedawanie ich na allegro – babcia mojej koleżanki jest taką „handlarą”. Nudzi się na emeryturze, obeznała się w metkach które schodzą, chodzi po lumpach i kupuje je za bezcen, sprzedaje drogo. Podobno najwięcej zarabia na biustonoszach z metkami w nietypowych rozmiarach 😉 Rozmiarówka z UK jest bardziej szeroka niż ta nasza, więc nie dziwię się, że jest zapotrzebowanie. Zresztą, wnuczka owej kobiety, moja dobra znajoma ma ściągę z moim rozmiarem i firmami które lubię (Curvy Kate, Marks&Spencer) i również dwa razy nabyłam w ten sposób staniki dla siebie. Przy okazji zasilając kieszeń sympatycznej emerytki 😉
• Robienie zakupów starszym ludziom, lub tym, którzy po prostu są zabiegani
• Zostanie „niedzielną” nianią, czyli kimś, kto zaopiekuje się dzieckiem które zazwyczaj ma opiekę, chodzi o tzw. nagłe przypadki, np. rodzice pociechy wybierają się na wesele
• Mycie okien albo trzepanie dywanów. Wiele osób nie ma na to czasu!
• Praca przy inwentaryzacjach
• Uczenie starszych ludzi jak korzystać z komputera, maila, bankowości elektronicznej. Nie każdy senior ma pomocne wnuki!

Co ja robiłam aby zyskać dodatkowy dochód? Pomogłam napisać prezentacje maturalne dziesiątkom osób. Pierwszą uwaga – będąc jeszcze w drugie klasie liceum. Pomogłam koleżance stworzyć zarys, który miała przedstawić nauczycielce. Spodobał się. Ponieważ koleżanka jest z innego miasta, miałam większy luz, bo wiedziałam, że mój styl pisania będzie trudniej wykryć komuś, kto mnie nie zna. Ponieważ moje prezentacje były dobre, wieści szybko rozeszły się pocztą pantoflową i rok później nie miałam czasu napisać własnej prezentacji maturalnej 🙂

Myślę, że jest to całkiem fair. Formuła przygotowania prezentacji w domu, nie wyklucza korzystania z pomocy innych osób. Tak naprawdę, to większość osób korzysta z pomocy rodzeństwa, korepetytora czy nauczyciela. Nigdy nie napisałam całej pracy ZA kogoś, raczej wyglądało to jak poprowadzenie krok po kroku. W szkole mojego kolegi przeznaczono osobną lekcję polskiego na tworzenie prezentacji i ich dopieszczanie. Niestety nie wszyscy mają tyle szczęścia i czasami mój zestaw pytań, które sama bym zadała, gdybym była egzaminatorem ratował komuś tyłek. Jeśli piszecie prezentację maturalną, koniecznie poproście kogoś o zadawanie wam pytań z nią związanych. Taka wprawka to świetny trening i uczy zwięzłego formułowania myśli :).
Słowem – praca jest wszędzie. Trzeba tylko poszukać. Nie da się ukryć – tekst adresuję głównie do młodych osób. Mam nadzieję, że komuś moje sposoby się przydadzą. Fajnie, jak podzielicie się swoimi doświadczeniami w zdobywaniu kasy 🙂