W zeszłym roku byłam dziewczyną z walizką i nieustannie przemieszczałam się to tu to tam. Z racji wielu godzin spędzanych w pociągach, zaczęłam odczuwać silne poirytowanie na swój sprzęt. Mój poprzedni laptop był śliczny, ale trochę niewygodny do codziennego noszenia. Nie zliczę ile razy odgrażałam się słowami „pierdolnę tym laptopem przez okno”. Przy czym używałam dużo gorszych słów.

To nie laptop był zły – to windows doprowadzał mnie do szewskiej pasji.

Aktualizując się bez mojej zgody i wiedzy właśnie wtedy, gdy miałam na szybko sklecić prezentację. Kopiując zdjęcia przez godzinę, bo coś mu się pomyliło.

Z laptopem spędzałam kilka-kilkanaście godzin każdego dnia.

Pamiętam ten dzień – miałam taki maraton, że po całym tygodniu pracy wsiadłam w busa do Katowic i w tym busie próbowałam napisać poważny esej na poważne zaliczenie z idologii w edukacji. Skakanie między plikami .pdf a pakietem office było udręką. W moim busie zabrakło też prądu, i tuż przed lotem do Neapolu stukałam w klawiaturę w hostelu. Podłączona do prądu, bo oczywiście bateria nie podołała.

Po mordędze w Tajlandii  z ciężkim sercem zdecydowałam się na zmianę sprzętu i padło na macbook air 13. Praca na sporym i grzejącym się laptopie była ciężka, chociaż był śliczny i długo mi służył.

zobacz też:

Wiem, że na szczęście nie oczekujecie ode mnie dysertacji na temat parametrów technicznych tego cacka.

Skupię się na bardzo osobistych odczuciach.

Kupiłam z myślą, że będę coś montować i wrzucać na youtube – renderowanie na windowsie to katorga, tutaj poszło całkiem sprawnie, ale…

nie zajęłam się nauką montażu, bo pochłonęły mnie inne zajęcia.

Od jutra powinnam mieć stabilny internet, więc pewnie zacznę działać z tematem po wyjazdowym weekendzie.

Zanim kupisz Iphone 7 – czy warto? Moja opinia