Jakie efekty przyniosło mi bycie miłą przez miesiąc? – Relacja z wyzwania

autor Aniamaluje 2 listopada, 201515 czerwca, 2019

Jedną z rzeczy, których brakuje mi obecnie na moim własnym blogu są wyzwania. Postanowiłam je reaktywować i w ten sposób cały październik szczególną uwagę przykładałam do tego, by być jak najbardziej…miła. Co mi to dało? Na jakie trudności napotkałam? Zapraszam do lektury!

Założenia :

Celem mojego wyzwania było sprawdzenie, czy potrafię być miła i uprzejma przez cały czas, jednocześnie trzymając się własnych zasad i będąc uczciwa wobec innych ludzi. Ustaliłam sobie, że przez cały październik skupiam się maksymalnie na pozytywnych aspektach różnych spraw. Mam wrażenie, że jako społeczeństwo dostrzegamy bardziej minusy, niż plusy. Ok, nie oczekuję, że będziemy skakać z radości, bo autobus przyjechał na czas. To jest rola tego autobusu i nic dziwnego, że zauważamy te spóźnione. Nie chciałabym żyć w świecie logiki lekarzy, którzy oburzają się, że każdy widzi ich błędy, które doprowadzają do czyjejś śmierci, a ludzie nie zauważają ich udanych operacji czy innych działań. Cóż, to jest ich zawodowy obowiązek, a wierzę że rodziny i tak przeżywają go jako wielki sukces i są wdzięczne.

Chciałam tylko zaznaczyć, że nie chodzi mi o szukanie powodów do radości i komplementów na siłę, bo pewne rzeczy powinny być normą 😉

Jednocześnie myślę, że za bardzo skupiamy się na rzeczach które odstają od tej normy w sposób raczej negatywny, rzadko uśmiechając się do tych, które odstają w sposób pozytywny ;-).

I właśnie na tych pozytywnych postanowiłam się przez miesiąc skupiać.

Przez cały październik starałam się (starałam – słowo-klucz) być dla innych po prostu miła. Co rozumiem przez to słowo?

– Jeśli naprawdę „nic się nie stało”, to nie rozdmuchiwałam tego, tylko mówiłam, że nie ma problemu i nic się nie stało.

– Jeśli ktoś zrobił coś, co mi się podoba, chwaliłam to i zauważałam „na głos”.

– Jeśli ktoś zrobił coś co mi się nie podoba, ale nie krzywdzi mnie ani innych – zostawiałam to w spokoju i nie komentowałam (bo po co?).

– Jeśli z powodu np. zawodowych obowiązków musiałam pokazać komuś jego błąd*, starałam się robić to z wyczuciem i tak, żeby mój komentarz zachęcił do pracy, zamiast zrażać do danej aktywności.

* Gdybym nie pokazała dziecku, że ciągle robi ten sam błąd przy dodawaniu liczb dwucyfrowych, utrwaliłabym go i tylko bym mu zaszkodziła.

– Gdy ktoś zrobił coś niedobrego, co krzywdzi innych – reagowałam w sposób opanowany i wyważony

– Stosowałam się do zasad feedbacku (informacji zwrotnej) zamiast krytyki, które szczegółowo opisałam w tekście :

Jak stać się bardziej lubianym, otwartym i pozytywnym? – Naukowo udowodniony sposób.

Tyle teoria. Zanim przejdę do praktyki, pokażę przykład zdarzenia, które zmusiło mnie podjęcia jakiejś reakcji.

Zdjęcia na bloga powstają bardzo szybko (aparat i tryb serii), zawsze przy okazji spaceru, wyjścia do sklepu itp. Nigdy się nie „stylizuję” i nie lubię słowa „stylizacja”, to są po prostu moje przykładowe ubrania z danego dnia. Na tym zdjęciu widzicie moje ulubione botki*, które pokazywałam już kilka razy (klik), spodnie, które też kilka razy się przewinęły, torebkę z New Yorkera, która zmieści 3 kilo ziemniaków, wszystkie zakupy spożywcze i książki z biblioteki, ciepły sweter, niesamowicie fajny jesienny szal (klik) i kurtkę, którą kupiłam wiosną. Zapłaciłam bonem wygranym w konkursie – na czas nauki swojego stylu biorę udział w konkursach na potęgę i korzystam z różnych programów partnerskich. Kurtka jest ok, ma fajną jakość, jest porządnie wykonana, ma mocne szwy ale… nie jest kurtką, którą zamówiłam! Obecnie na stronie widnieje takie zdjęcie i kurtka prezentuje się tak (klik). Natomiast gdy ją kupowałam, zdjęcie ją prezentujące wyglądało tak (klik). Krój i kolor są te same (to ja nie mam uroku modelki ;-)), ale jeśli dobrze przyjrzycie się zdjęciom, to materiał ma całkiem inną fakturę. A ja właśnie przez „gniecioną” (czy ktoś zna nazwę?) fakturę, zdecydowałam się na zakup. Jako osoba nie szukająca konfliktów (nie zawsze tak było) i skora do ugody oraz pokojowych rozwiązań, nie czułam się zbyt uprawniona do reklamacji, skoro zapłaciłam wygranym bonem.

Z drugiej strony… przecież mój brak reakcji mógł przyczynić się do tego, że kolejna osoba będzie zawiedziona, bo będzie kierowała się tym samym walorem co ja (fakturą kurtki). Napisałam wiec uprzejmego (to kluczowe!) maila z opisem problemu i mojego rozgoryczenia związanego z zakupem. Udało się wypracować rozwiązanie, które zadowoli obie strony – nie uśmiechało mi się odsyłanie towaru gdzieś na drugi koniec świata, ale też nie czułam się ok z kurtką, która miała być inna. Zwrócono mi pewną kwotę w postaci punktów do wykorzystania przy kolejnych zakupach i co najważniejsze – zmieniono zdjęcie na stronie sklepu na bardziej adekwatne.

Jestem pewna, że gdybym włączyła ton agresywny, sprawy nie udałoby się załatwić polubownie.

Zmierzam do tego, że bycie miłym nie oznacza faktu, że mamy przestać działać asertywnie!

Przy okazji odsyłam do tekstu:

Jak nauczyć się mówić „NIE” ?

*Co do butów, to jeśli macie ochotę, mogę podawać linki do podobnych modeli ze sklepów działających na terenie Polski :). Dajcie znać!

Co sprawiło mi radość podczas wyzwania?

– Zaczęłam zwracać uwagę na te wszystkie rzeczy na które też zwracam uwagę, ale raczej po cichu. W ten sposób wypowiedziałam mnóstwo komplementów w kierunku innych osób, co sprawiło radość obu stronom

– Gryzłam się w język i przerabiałam swoje komunikaty na bardziej przyjazne. Sens wypowiedzi pozostawał ten sam, natomiast forma stawała się bardziej sympatyczna 🙂

– Starałam się robić więcej tych małych rzeczy, które nie stanowią tak naprawdę żadnego problemu – przeczytanie starszej pani etykiety soku, wyszukanie drobnych o które prosi kasjerka – to są takie drobne, maleńkie gesty które nic nie kosztują, a komuś pomagają

Co sprawiło mi trudność podczas wyzwania?

– Na zajęciach podeszła do mnie osoba, która chciała się szybciej zwolnić i mieć wciąż obecność. Ok, toleruję 15 minut, rozumiem ważne sprawy, ale 30 minut obecności na 90-minutowych zajęciach to trochę mało

– Gdy jedna osoba nie przeczytała tekstu, bez którego udział w zajęciach nie miał sensu – nie wstawiłam minusa, dałam szansę na to by się wypowiedziała korzystając z wiedzy z zajęć

W sumie to nie było za bardzo innych trudnych momentów. Generalnie jestem uprzejma i miła, więc nie było to dla mnie wielkie wyzwanie, ale… pozwoliło mi spojrzeć uważniej na komunikaty wypływające z moich ust i zastanowienie się nad tym, jak wpływają na innych.

Nie sztuką jest skrytykować coś lub kogoś tak, żeby zniechęcić go do dalszych prób i sprawić, że poczuje się gorzej. Sztuką jest sformułować swoje myśli by pokazać ten błąd w myśleniu czy działaniu, ale w sposób delikatny i motywujący do poprawy i lepszego działania, by dodać tej drugiej osobie skrzydeł lub odwagi.

Wyzwanie było dla mnie bardzo cenne i pouczające. Z pewnością będę się starała praktykować bycie miłym każdego dnia.

Jeśli masz ochotę, możesz spróbować tego samego w listopadzie. Możesz pobrać obrazek i wkleić go w boczny pasek bloga albo gdzieś na fejsa, wraz z linkiem do tego posta (lub bez niego).

Utworzyłam też wydarzenie na facebooku, ale nie zamierzam go promować, więc pewnie będzie kameralne 😉

Wydarzenie znajdziesz tutaj (klik)

Śmiało, bądźmy dla siebie nieco milsi 😉

PS. W listopadzie podejęłam już kolejne wyzwanie, relację zdam za miesiąc. Pomaga mi w nim snapchat, do którego na nowo dołączyłam (mój nick: aniamaluje), zapraszam 😉

Bądź na bieżąco!

❤ INSTAGRAM ❤ FACEBOOK ❤

Niektóre teksty widzą tylko subskrybenci (nie lądują na „głównej”) –

jeśli chcesz być na bieżąco, zostań obserwatorem w google lub na bloglovin 🙂 A jeśli dany tekst Ci pomógł, sprawisz mi przyjemność, jeśli klikniesz +1 w g+ pod tekstem 🙂