Jak pozbyłam się metali ciężkich z organizmu (rtęć, ołów)

Wielokrotnie prosiliście o ten tekst, a ja zwlekałam z nim do momentu, kiedy pozbędę się tej cholernej rtęci. Tworząc ten tekst biłam się z myślami jak ubrać to wszystko we właściwe słowa. Bardzo nie chcę, aby ktokolwiek zrobił sobie krzywdę, działając na własną rękę. Dlatego opisuję nie to, jak odtruć się z rtęci, tylko to, jak zrobiłam to ja ze swoim ciałem. Zachęcam do konsultacji z lekarzem bo… nie odpowiem na pytania o dawkowanie itp. Proszę, myśl samodzielnie, weryfikuj, sprawdzaj.Znowu muszę powtórzyć krótko historię mojej – nieuleczalnej ponoć – choroby. Osoby, które o tym wiedzą, zachęcam do przeskoczenia akapitu. Wiem jednak, że niektórzy są ze mną krócej i nie wiedzą o co chodzi. Wszystko jest w podlinkowanej frazie „choroba”.

Są różna badania na obecność metali ciężkich. W Polsce lekarze nie chcą o tym słyszeć (niestety) i traktują to jak sekciarską, idiotyczną modę. Rozumiem w pełni, samej zapalał mi się alert z napisem „zabobon”, za każdym razem kiedy słyszałam takie rewelacje. Nie zrozumiałam jednego artykułu naukowego, napisałam do jego autora maila z prośbą o jednozdaniową odpowiedź. Wkrótce dostałam kontakt i udało mi się kilka razy porozmawiać z profesorem Uniwersytetu Kalifornijskiego na Skype. W ten sposób dowiedziałam się, że muszę sprawdzić, czy to nie metale ciężkie. Tym bardziej, że całe dzieciństwo byłam dosłownie faszerowana antybiotykami.

Profesor z którym rozmawiałam jest dość „charakterną” osobą. Wciąż ciężko mi uwierzyć w moją desperację tamtego czasu. Czułam się naprawdę fatalnie, bywałam tak słaba i zmęczona, że czasami spałam 16h. Mam w sobie głupi upór mojej babci, która dzień po porodzie (fakt faktem – cesarskim) pojechała na rowerze do swojej siostry pracować na polu. Ja niestety też jestem zawzięta, i przy całych moich zdrowotnych perypetiach chodziłam na uczelnię. Gdzieś w drodze ze szpitala. Wyglądałam przy tym dużo gorzej niż w dzień paszteta. Nie dziwcie się zatem, że nie wszystko pamiętam bardzo dokładnie.

Na zatrucie rtęcią podatny jest każdy. Zdrowy organizm spokojnie sobie z tym radzi, niestety kiedy jesteśmy narażeni na dłuższy kontakt z rtęcią, może być mniej wesoło. Z nieznanych mi przyczyn (ok znanych, kasa ;-)) „nauka” nic z tym nie robi. Nasza medycyna i stomatologia olewa kwestie związane z rtęcią, machając na to ręką. Tymczasem całkiem inne podejście mają Azjaci, Niemcy (medycyna Germańska) i badacze z UCLA. Często robią badania, które są całkiem pod prąd z tym, co robi się na innych Uniwersytetach.

Kiedyś było inaczej, o rtęci mówiło się głośno. Bardzo fajne zdjęcie z książki zamieściła kiedyś Anwen – wynika z niego, że przestępcy i schizofrenicy mają większe stężenie niektórych metali, niż osoby zdrowe. Podobnie bywa czasami z autyzmem i innymi chorobami.

Nie podjęłabym się chelatacji z dwóch powodów – po pierwsze, to straszne 🙂 Po drugie dostałam jasne zalecenie – wykonaj analizę pierwiastkową włosa. Stąd właśnie link do Anwen, a teraz zalinkuję do Natalii, która takie badanie zrobiła i opisała na blogu. Jeśli chodzi o moje, to jest jedna z tych rzeczy, którą długo sobie przypominałam i dopiero historia przelewów pomogła mi przypomnieć sobie gdzie je robiłam 🙂 Za radą profesora wysłałam je do USA, korzystając z tego badania i tej usługi. Nawet o tym dokładnie nie pamiętałam 😉 Koszt w Polsce i w Stanach jest podobny, widzę, że obecnie badanie kosztuje 119$ , ale ja płaciłam niecałe 100. Ważne jest to, że włosy przycinamy przy samej skórze głowy! Ale to już wiecie z linku do Natalii 🙂

Wyniki z tego laboratorium wyglądają mniej więcej tak. Nie pokażę jednak swoich z dwóch powodów – a) to chyba przekracza granicę mojej prywatności, czułabym się dziwnie, b) przeprowadzałam się na inny komputer, a papierowe badania wysłałam profesorowi z UCLA, bo i tak nie wiedziałam co z tą wiedzą zrobić. Miałam przeczytać książkę MD Andrew Cutlera „Hair Interpretation” ale nawet nie pamiętam, czy to zrobiłam 🙂 W tamtym czasie czytałam tyle książek naukowych z zakresu medycyny, że naprawdę nie dam głowy.

Wynik był taki : za dużo, rtęci, za dużo ołowiu. Zalecenie – pozbyć się tego. Stopniowo, na spokojnie. Cała operacja według wyliczeń emerytowanego profesora miała trwać okołu roku. Mamy koniec maja, więc przyznaję – trwało to pół roku dłużej.

Z rtęcią jestem ten problem, że kumuluje się w tkankach i badania krwi i moczu nie pokazują jej obecności wtedy, gdy jest skumulowana. (Jeśli bardziej się na tym znasz, śmiało poprawiaj moją wiedzę w komentarzach, nie jestem lekarzem i interesowało mnie tylko pozbycie się rtęci z własnego ciała. W moim tekście mogą być błędy, robiłam tylko to, co zalecał profesorek :)).  Testem na to, czy w skutek działań związanych z ułożonym planem, zacznę się tego syfu pozbywać, miało być badanie moczu na obecność rtęci. Brzmi nielogicznie, ale kiedy pozbywamy się rtęci, musi ona zostać uwolniona. W ten sposób badania moczu wskazują na jej obecność.

Pierwsze badanie moczu potwierdziło skuteczność podjętych działań. Pojawiła się rtęć. badania robiłam stacjonarnie w przypadkowych laboratoriach. Niestety wszystko prywatnie, bo nikt nie wiedział w służbie zdrowia o co mi chodzi, lekarze nie kwapili się do wypisania skierowania, twierdzili, ze wymyślam jakieś głupoty i mam trzymać się starej terapii (która niszczyła mi wątrobę, układ hormonalny, nadnercza i…nie przynosiła poprawy dla oskrzeli).

Bardzo chciałam robić to wszystko po opieką lekarza, ale żaden nie chciał nawet wypisać głupiego skierowania 🙁 Nie dziwię się, że zdesperowana matka musiała przejechać pół Polski, aby ktoś zechciał wyjąć kleszcza który wgryzł się w Jej córkę… takie realia.

Badanie wykonane prywatnie to koszt od 100 do 150 zł. Problem z badaniem moczu na obecność rtęci jest taki, że trzeba zbierać mocz z całego dnia. Oznacza to połowę weekendu w domu ;-))

Na początek garść badań naukowych :

związek autyzmu ze stężeniem metali ciężkich w ciele

Artykuł o toksyczności Rtęci , z niego pochodzi obrazek w tekście.

Anka, do rzeczy!

Wybacz, nie mogę 😉 Muszę uprzedzić, że : odtruwając się z rtęci uwalniamy ją. Daje to objawy zatrucia. Przez cały ten czas (półtora roku!) moje paznokcie były kruche, cienkie i łamiące się… dobra, walnę prosto z mostu litanię objawów zatrucia rtęcią. Jest ich bardzo dużo, nie doświadczyłam wszystkich.

Na początek lajcik : bardzo przesuszona skóra:

To bardzo świeże zdjęcie. Miałam też bardzo liche, wypadające włosy, dlatego (co widać po zdjęciach na blogu) nie miałam problemu z rozjaśnieniem ich z czerni na blond. I tak były skazane na totalną destrukcję. 

Jednak są gorsze objawy. Części z nich doświadczałam wcześniej i wiedziałam, że to ostatni gwizdek, aby zaryzykować tymczasowe nasilenie się objawów. 

Osoby zatrute rtęcią , mają problemy z układem nerwowym. Źle jest z wątrobą, czasami z układem hormonalnym. Siada odpornośc, a przy ostrym zatruciu – nerki. U każdego przebiega to trochę inaczej, ale popularne objawy to: depresja, apatia, zaburzenia emocjonalne…

[edit : skasowałam litanię, tego jest baaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaardzo dużo. Zamiast tego łapcie link gdzie wszystko jest opisane na podstawie książki którą miałam przeczytać]

Nie zaglądając w listę objawów, nie zrozumiesz dlaczego to wszystko zrobiłam. Jest to też powód dla którego namawiam mimo wszystko, do szukania lekarza który będzie kontrolował całą procedurę. Leczenie powoduje tymczasowe nasilenie się objawów.

Dobra, wreszcie mogę do rzeczy! Większość zaleceń profesora zgadzała się z moimi zachciankami, co potwierdza sens intuicyjnego odżywiania się .

Kluczem była świeża kolendra :

Jadłam przynajmniej listek dziennie. Plus herbata. Herbata z kolendry siewnej pozwala na pozbycie się metali ciężkich. W Internecie krążą informacje, że wystarczą dwa miesiące picia naparu, aby pozbyć się rtęci całkowicie (napar z 4 łyżek posiekanej kolendry, odstawiany na ok 20  minut). Nie wiem skąd te wyliczenia i dlaczego są uniwersalne (przecież każdy zatruty ma inne stężenie!), ale ja dostałam zalecenie pić mniej. Przypomnę, że miałam wszystko rozpisane na rok! Nie podam Wam moich zaleceń, bo są indywidualne. Dodam tylko, że miewałam okresy kiedy chciałam to „przyspieszyć” i wtedy czułam się dużo, dużo gorzej.

Pektyna. Drugie słowo-klucz. Miałam jeść dużo rzeczy bogatych w pektynę. Generalnie chodziło jednak o różne owoce i warzywa, np. jagody, maliny, rzodkiewki, marchew, pomidory. Były też cytrusy, winogrona, żurawina, jarzębina, jagody, borówki. Te ostatnie o ile dobrze pamiętam dlatego, że wiążą metale ciężkie w związki które nie są rozpuszczalne ani w wodzie, ani w tłuszczu, więc łatwiej jest się ich pozbyć.

Ziemniaki w mundurkach – gotowane w ten sposób zawierają skrobię i absorbują toksyny. Podobno skuteczny jest też sposób z piciem wywaru z owsa. Nie stosowałam, piłam po łyżce oleju z dzikiej róży i rokitnika raz na jakiś czas.

Chlorella. Zawiera wszystko, co trzeba 😉

Pozbyłam się też większości amalgamatów (został mi jeden). W tej kwestii ufam Niemcom i terapii Gersona. Wiem, że nasza medycyna mówi inne rzeczy, ale sama wiem jak się czuję! 

Kluczem była jednak kolendra. Uwielbiam ją do tej pory. Teraz nie muszę obawiać się, że  z nią przesadzę, bo ostatnie badania moczu nie wykazały rtęci 🙂 Pokrywa się to z moim samopoczuciem, które jest od jakiegoś czasu fantastyczne.

Zapomniałam o jednej ważnej rzeczy – pod koniec dołączyłam do kuracji picie naparu z ziela o pięknej nazwie „Czystek”. Jest to coś, o czym dowiedziałam się z komentarzy na blogu, za co serdecznie dziękuję.

Wysłałam już włosy do szczegółowych badań w Polsce (nie chce mi się długo czekać :)), ale jestem pewna, że jest już dobrze.

Jak widać, nie ma  w tym wszystkim żadnych trudnych, magicznych ani dziwnych sposobów jak okadzanie się dymem z brzozy .

Pisałam, że rtęcią interesują się Azjaci. Dzieje się tak dlatego, że ich dieta obfituje w ryby, a ryby są dla zbiorników wodnych tym, czym grzyby dla lasu – wielkim filtrem chłonącym „syf”. Ryby kumulują rtęć i inne metale ciężkie. Ostatnio mam na nie WIELKI apetyt. Jak to się ma do diety intuicyjnej? 🙂

Przed wnikaniem tych metali chronią napary z : rumianku, nagietka i rokitnika 🙂 Ja najbardziej lubię rumianek, piję zamiast herbaty i kawy, a na ryby mam wielki apetyt i nie czuję się w związku z tym gorzej. Tym bardziej,że wciąż namiętnie stosuję kolendrę (jako przyprawę). Żadne oczyszczanie nie ma sensu, jeśli później znowu wracamy do dawnych nawyków. To samo dotyczy „diet”. Trzeba zmienić styl życia :)) 

Poprzedni tekst: Historia motywacyjna Klaudii – dziewczyny, która urodziła się w patologicznej rodzinie, wpadła w narkotyki, potem w toksyczny związek, a dzisiaj jest szczęśliwą kobietą. Polecam! (Wystarczy kliknąć na obrazek niżej):

Niektóre teksty widzą tylko subskrybenci (nie lądują na „głównej”) –

 jeśli chcesz być na bieżąco, zostan obserwatorem w google lub na bloglovin 🙂

 

Lubisz – zalajkuj 😉