Jak przetrwać wigilię klasową

Niedawno wpadłam na pomysł, aby co drugi poniedziałek robić dla was live’a. Podczas pierwszego padło pytanie o to, jak przetrwać wigilię pracowniczą. Nie spodziewałam się jednak, że to pociągnie ono za sobą prośby o przygotowanie materiału na temat jakim jest… wigilia klasowa. W tym 3 dość rozpaczliwe!

Czy wigilia klasowa rzeczywiście stresuje?

Sama nie przypominam sobie wyjątkowo negatywnych odczuć względem tego dnia, ot traktowałam go jak te wszystkie szkolne ślubowania i drętwe apele. Dlatego zapytałam niezawodnego twittera… no i wszystko zrozumiałam.

Przyszło nam żyć w interesujących czasach, gdy ludzie coraz mniej boją się być sobą. Wielu na to narzeka, ale ja uważam, że to fajnie! Że ktoś nie boi się przyznać, że przygotuje na wigilię opcję wegańską, albo że nie czuje się dobrze z opłatkiem, bo nie wierzy, ale może złożyć życzenia tak po prostu.

Wigilia klasowa, czyli sztuuuuuczność!

To, co najbardziej wkurza Was w wigilii klasowej to sztuczność. I ja to rozumiem, bo klasę integruje się cały rok i jeśli układ w klasie w badaniach socjometrycznych wychodzi kiepsko, to wigilia i opłatek tego nie zmienią. To jak z tym słynnym „przeproście się nawzajem i pogódźcie się„. Niby podaliście sobie ręce, ale wcale nie czujecie się pogodzeni, prawda? Poza tym dochodzi do tej okropnej sytuacji, w której często ofiara musi przeprosić swojego oprawcę.

Gdy ofiara musi przeprosić sprawcę

Na to samo narzekacie przy okazji klasowych wigilii. Dzielenie się opłatkiem z kimś, przez kogo boisz się chodzić do szkoły, albo przepłakałeś niejedną noc to nic fajnego, cokolwiek Chrystus nie mówiłby o wybaczaniu i nadstawianiu drugiego policzka.

O właśnie, Chrystus. A jeśli nie jesteś osobą wierzącą? Śpiewać kolędy ze wszystkimi czy nie? Dzielić się opłatkiem? Ktoś powie – no dobra, korona ci z głowy nie spadnie, to nic takiego. Ktoś inny pomyśli, że jego udział w praktykach – jakby nie patrzeć, religijnych, w które nie wierzy się całym sercem to profanacja. W końcu ten opłatek to ważny dla niektórych symbol.

Możesz zawsze podać po prostu rękę składając życzenia. Nie chcesz być specjalnie wylewny? Złóż krótko, zwięźle i na temat. Mi ktoś kiedyś powiedział „życzę ci, żebyś była trochę milsza”. Auć! Ale było to w tamtym momencie bardzo prawdziwe!

Jeśli o mnie chodzi, to ja jestem fanką tego podejścia, gdzie zamiast walących chemią pseudopierniczków i napoju w kolorze płynu do mycia naczyń po prostu zamawia się pizzę i ogląda się razem jakiś świąteczny film. Tak, z gatunku tych głupich komedii albo i nawet Kevina, who cares!
Fajnie i bez zadęcia, ale inni powiedzą, że jednak tradycja powinna być kultywowana. Sęk w tym, że dzisiejsza młodzież (zawsze chciałam to powiedzieć! :)) nie jest tak podatna na indoktrynacje i bardziej świadomie podchodzi do tego w co wierzy dlatego, że serio wierzy, a co robi bezrefleksyjnie, bo po prostu wszyscy tak robią.
Dla mnie to na plus, to że ktoś dzisiaj neguje tradycje nie oznacza, że nie będzie chciał ich kultywować gdy założy w przyszłości własny dom.

Wigilia klasowa i prezenty…

Skoro wigilia klasowa, to jeszcze te nieszczęsne prezenty… Trudny temat. Serio trudny. Po pierwsze – losowanie. Zawsze znajdzie się ktoś, kto wylosuje nielubianą osobę. I to naprawdę nie jest fajne, bo czasami ludzie robią sobie złośliwe i wredne „prezenty”.
Po drugie – kwota. Wiele szkół ustala próg – do 15, 20, 30 zł. Zawsze znajdzie się ktoś, kto powie – „za te pieniądze nie da się nic kupić” i cóż, jest w tym sporo prawdy, bo większość osób wychodzi z wigilii z jakimś badziewiem, na które nigdy w życiu nie spojrzy. Ale pomyślcie o gorzej sytuowanych uczniach – to nie jest ich wina, że mają niezaradnych rodziców, a z własnych mozolnie zbieranych pieniędzy pewnie wolą kupić coś bliskim, niż losowej, pewnie nawet nieszczególnie lubianej osobie z klasy.
Zdarza się też często, że ktoś nie przyniesie prezentu albo nie przyjdzie na wigilię, i jedna osoba wyjdzie z pustymi rękami. Bardzo przykre, postawcie się na jej miejscu :(.
Losowanie nie jest idealną metodą, ale sprawia, że nikt nie zostaje „bez pary” (w zależności od tego, czy liczba uczniów jest parzysta czy nie, decyduje się o włączeniu do losowania nauczyciela). Nikt nie chciałby być tym uczniem, który zostaje na końcu sam, wierzcie mi!

Fajne wyjście to też rezygnacja z tej zabawy i zbiórka na jakiś ważny cel. Np. przynosicie przybory szkolne albo zrzucacie się po dyszce na jakieś rzeczy dla domu dziecka albo schroniska.

Ah, jeszcze przynoszenie jedzenia. Czasami to są ciastka i napoje, innym razem angażuje się rodziców w pieczenie ciast. Niby spoko, ale rzadko kiedy dochodzi się do końca szkoły gdzieś dalej niż do 3/4 listy. Może teraz w podstawówce, ale zazwyczaj uczniowie z końca alfabetu nigdy nic nie przynoszą. Trochę słabe ;-).

Wigilia klasowa może być fajna, gdy wychowawca wcześniej włożył wysiłek w zintegrowanie i zgranie klasy. Jeśli jesteście zespołem, będziecie bawić się fajnie. Jeśli nie – jedno sztuczne spotkanie tego nie zmieni.

Niezależnie od tego jak będzie wyglądać Twoja wigilia – spróbuj podejść do tego z uśmiechem. Może mała podmianka kolęd na świąteczne hity trochę rozluźni atmosferę? W najgorszym razie podejdź do tego jak do wizyty u stomatologa. Raczej mało kto chodzi tam z przyjemnością, ale po wszystkim czujesz pewien rodzaj ulgi, że to już za Tobą.
Ściskam, Ania

Wpis posiada wersję video: https://youtu.be/vsUnJ2o-Pzw

Może spodoba ci się:

Czy pełnoletni uczeń może sam się usprawiedliwić?

Profesorze do nauczyciela w liceum – czy trzeba?