Powinnaś…

Zawsze zadziwia mnie lekkość z jaką niektórzy próbują decydować za innych, wyrokując o tym co ktoś powinien, a czego nie. Istnieje jakieś nieme społeczne przyzwolenie tego typu zachowania. I o ile mówienie komuś „powinnaś schudnąć”, „nie powinnaś nosić takich bluzek” czy „czekamy na wnuki” wreszcie zaczęło uchodzić za niegrzeczne i agresywne… o tyle widzę wyraźnie inny problem.

Dziewczyna zapuściła piękne, długie, zdrowe włosy w naturalnym kolorze – najpiękniejsze w całym jej życiu. Nosi je z dumą i bardzo fajnie, bo rzeczywiście zachwycają.

Powinnaś oddać je na peruki dla chorych na raka – pada z ust pewnej osoby. 

Blogerka pisze o swoim ulubionym kosmetyku do konturowania. Swoim ulubionym, nie czyimś. – Nie sądzisz, że mając wpływ na młode pokolenie POWINNAŚ promować polskie marki/marki crulety-free? – pada w komentarzach, które trochę teraz parafrazuję.

Dziewczyna znana w pewnym środowisku pali papierosy. Nie lubię fajek, nie rozumiem jak można je palić, ale to wyłącznie jej sprawa. Chce to pali, nie będzie chciała to przestanie. Proste. Niestety – nie dla wszystkich.

Wiesz, mając posłuch wśród innych i będąc poniekąd autorytetem nie powinnaś palić, bo jeszcze ktoś pójdzie w twoje ślady – grzmią „zatroskani”.

Chłopak z pewnego miasteczka wygrał pewną kwotę w loterii radiowej. Nie główną, wciąż pięciocyfrową, ale całkiem konkretną. Zaraz pojawili się ludzie, którzy wiedzą na co powinien je wydać – tyle powinien dać na cele charytatywne, a tyle na kościół – w końcu jako parafianin powinien dołożyć się do remontu.

I ostatni przykład – dziewczyna bardzo szczupła z natury, drobnokoścista i jeszcze do tego weganka. Badania w normie, okaz zdrowia – ot taka trzcinka. 

Nie sądzisz, że promujesz niezdrową sylwetkę? Nie powinnaś czasem trochę przytyć? Jeszcze ktoś wpadnie w anoreksję przez ciebie.

„Dobre intencje” czy ukryta agresja? Jak głęboko trzeba nie respektować cudzych wyborów, by śmieć decydować o tym, co ktoś powinien a czego nie? Postrzegam to jako pewną formę resentymentu i zwykłą złośliwość pod płaszczykiem „przecież chciałam dobrze”.

Uwielbiam muzykę jaką tworzył Freddie Mercury – jest dla mnie magiczna. Nie oznacza to, że urządzam imprezy na których do noszenia na głowie tac z kokainą zatrudniam karły (nawet jeśli to urban legend). Lubię też Adele – nie sądzę aby „promowała” nadwagę, podobnie jak Anja Rubik nie „promuje anoreksji”. Ci ludzie są (lub byli) po prostu sobą. Nikt nikogo nie zmusza by ich naśladował.

Chcesz oddać włosy na fundację? Zapuść i oddaj, a od wyborów innych się odwal. Możesz też wypromować swojego bloga na którym będziesz promować kosmetyki jakie tylko ci się podoba, wygrać w tej cholernej loterii i oddać na kościół czy fundacje nawet całą kwotę, lansować modę na życie bez nałogu palenia papierosów i zdrową w swojej ocenie sylwetkę.

Proszę – droga wolna – nikt ci tego nie zabrania. Serio. 

Ale wydawanie dyspozycji co powinny robić twoim zdaniem inne osoby jest zwyczajnie agresywne i nie fair. 

Co sądzicie o takim zachowaniu? Gdy ktoś mi mówi co „powinnam”, to moja wrodzona przekora mówi „a figę” i robię dokładnie na odwrót. Sama nie mówię innym o tym, co powinni robić – nie znam i nie muszę znać motywów ich decyzji. Nie zamierzam jednak odbierać nikomu prawa do samostanowienia o sobie, w imię moich ideałów. Człowiek ma wolną wolę i myślę że w XXI wieku powinniśmy to respektować.

Jestem ciekawa twojej opinii na ten temat. A może ktoś kiedyś zdenerwował cię takim „powinnaś”?

Uściski!