Książka, którą każdy powinien przeczytać

 
Nigdy nie lubiłam księżniczek Disneya. Możecie się z tym nie zgadzać, ale dla mnie model dziewczyny czekającej całe życie na księcia który odmieni jej los jest słaby. Promuje taki układ ról, w którym kobieta sama w sobie nie jest pełnowartościowym bytem (wyjątkiem jest chyba tylko Mulan). Z tego też powodu disneyowskie bajki nie były moimi ulubionymi. Jasne, znałam je ale pokazywanie kobiet które większość dnia spędzają na strojeniu się, czesaniu i uważaniu, aby nie skalać sobie czymś tych delikatnych rączek nigdy to mnie nie przemawiało.

Absolutnie nie chcę przez to powiedzieć, że bajki Disneya są złe. Niektóre pokazują piękne wartości, są miłe dla oka ale nigdy nie kupiły mojego serca.

Nie bez znaczenia był fakt, że nigdy nie lubiłam, kiedy ktoś podstawia mi coś pod nos i robi rzeczy za mnie. Taki problem ludzi którzy na coś chorują. Pół dzieciństwa przeleżałam, więc stany kiedy ktoś co chwilę poprawiał mi poduszkę i przynosił coś do picia były okropnymi i głęboko znienawidzonymi. Fajnie pokazuje to film Nietykalni, o którym pisałam przy okazji tekstu o wzruszających filmach.

Jaka książka skradła więc moje dziecięce serce? 🙂

Pamiętam, że jak ją dostałam, to nie byłam zachwycona. Byłam chyba w drugiej klasie podstawówki, a słowo „księżniczka” w tytule działało na mnie jak płachta na byka 😉 W dodatku okładka książki nie była zbyt fortunna.
Ale kiedy się do niej dorwałam, to czytałam do samego końca.
I to niejeden raz.

Mała Księżniczka,to wyjątkowa opowieść o godności. Jej główną bohaterką jest Sara Crewe. Gdy ją poznajemy, ma sześć lub siedem lat i przenosi się z Indii do szkoły dla dziewcząt, zarządzanej przez dość surową pannę Minchin. Sara, jako córka bardzo zamożnego oficera, staje się w szkole uczniem honorowym. Ma najpiękniejszy pokój, najładniejsze lalki. Rzecz jasna – są uczennice, którym bardzo się to nie podoba. To ten sam typ osób które odczuwają ból dupy z powodu tego, jak żyje Kasia Tusk ;)).
Sara jest bardzo mądrą dziewczynką, życzliwą, ciepłą pomocną. Jednak pewnego dnia jej świat się zawala, bo do szkoły nadchodzi list z którego wynika, że ojciec Sary nie żyje, a dziewczynka jest bankrutką.
Z dnia na dzień, Sara dostaje najgorsze łachmany i staje się służącą. Dostaje do wykonania najbardziej niewdzięczne obowiązki, jej przyjacielem staje się szczur mieszkający w jej ciasnej klitce na poddaszu.
A mimo to, Sara zachowuje godność i dumę księżniczki. Nie ma nic, a dzieli się z innymi każdym okruszkiem. Nie użala się. Idzie do przodu.

Cokolwiek się zdarzy — powiedziała sobie — jedna rzecz wszakże się nie zmieni. Choćbym była księżniczką w łachmanach, jednakże i wtedy potrafię zachować swą godność książęcą. Łatwo być księżniczką, gdy jest się odzianą w złociste szaty, ale znacznie większy triumf — pozostać nią nawet wtedy, gdy nikt o tym nie wie. Maria Antonina utraciwszy tron i znalazłszy się w więzieniu, odziana była w czarną suknię i włosy miała siwe ze zgryzoty; szydzono z niej i przezywano ją wdową Kapet. Jednakże w tym nieszczęściu bardziej była królową, niż wtedy, gdy żyła na wesołym i wspaniałym dworze. Ona mi się najbardziej podoba w tej właśnie chwili, gdy nie trwożyła się dzikimi wrzaskami rozpętanego tłumu. Okazała się silniejszą od swych wrogów… nawet wtedy, gdy prowadzono ją na ścięcie.

„Mała księżniczka”, moim zdaniem najpiękniejsza książka autorki „Tajemniczego Ogrodu”  za każdym razem wyciskała mi z oczu łzy. Szczególnie na zakończeniu, kiedy to role z powrotem się odwracają i dobro zostaje nagrodzone.
To zdecydowanie najpiękniejsza książka mojego dzieciństwa. Gdybym to ja ustalała kanon lektur, zdecydowanie by się w nim znalazła.
Chociaż…nauczyciel ma prawo ją włączyć. Gdyby oczywiście chciał 😉

A ostatnio przekonałam się, że takie cuda jak pokój całkowicie wyremontowany pod czyjąś nieobecność naprawdę się zdarzają. Ostatnio takich czarów doświadczyła bardzo fajna Maja – Maju, pozdrawiam! ;-)).

Małą księżcznikę można czytać za darmo, bo minęła wystarczająca ilość lat od śmierci autorki. Znajdziecie ją np. na stronie wolne lektury, powinna być też w każdej szanującej się bibliotece.
Polecam każdemu rodzicowi, aby kupił książkę swojemu dziecku. Najpiękniejsza lekcja o ludzkiej godności, niezależnej od okoliczności jaką można dać…

PS. Tak sobie myślę, że bycie księżniczką, tudzież inną księżną strasznie ssie. Zawsze musisz perfekcyjnie wyglądać, ale nie tak, jak podoba się Tobie, tylko jak lud uzna za słusznie i pięknie i jak nakaże Cię etykieta. Jak wybierasz ubrania lokalnych projektantów, to po Tobie jadą, jak sieciówki, że Ci nie przystoi, a jak zagranicznych projektantów, że nie wspierasz swojej gospodarki. Zawsze musisz się uśmiechać, masz rozpisany każdy dzień i wszystkie imprezy charytatywne bardziej obskakujesz niż naprawdę spędzasz na nich czas…bo nie masz czasu. O każdym Twoim najmniejszym potknięciu trąbią media. Ciągle jesteś pod obserwacją i ogromna presją. Jedyny plus jest taki, że nie musisz troszczyć się o środki na swoje utrzymanie. Ale i tak ludzie podliczają Ci każdą wydaną złotówkę. Brrrr, strasznie smutne życie.

Najpiękniejsza książka Twojego dzieciństwa to?
a może czytałeś Małą księżcznikę?


Autor pierwszego zdjęcia : Horia varlan

Będzie mi miło, jeśli zaobserwujesz mnie na :

lub polubisz na fejsie 😉