autor 
Niedziela to mój dzień. Egoistyczny, hedonistyczny, tylko dla mnie. Wiecie o tym, bo o tym często mówię. Dlatego w ogóle nie dziwią mnie wiadomości z pytaniami o to, czy byłam w niedzielę w kinie sama.
Ale o to, czy nie się nie wstydzę, nie czuję głupio, nie boję… trochę tak.
Nie pamiętam kiedy pierwszy raz poszłam do kina sama, bo nie było to wielkie wydarzenie. I żebyście mnie dobrze zrozumieli – uwielbiam chodzić do kina z innymi! Wymieniać porozumiewawcze spojrzenia w trakcie, jeść popcorn na spółę, dzielić się spostrzeżeniami po seansie i słuchać jak druga osoba odebrała pewne rzeczy inaczej, albo dostrzegła jakiś „smaczek”, którymi mi umknął. To jest wspaniałe i bardzo to doceniam, ale czasami idę do kina sama bo:
Mam ochotę wybrać się na film, który interesuje tylko mnieI nie chcę na niego nikogo ciągnąć na siłę i psuć mu dnia, tak samo jak nie dałabym się siłą zaciągnąć na seans Greya🙄. Nie lubię robić rzeczy na które nie mam ochoty, bo wyjście do kina nie powinno przypominać przełykania gorzkiego syropu. Widzę czasem w kinie takie nieszczęśliwe pary, gdzie ewidentnie jedna strona zmusiła się i uczestniczy w seansie z podobnym entuzjazmem jaki ja wykazałabym, gdybym musiała siedzieć na niedzielnej mszy w kościele. Szanuję innych →nie przymuszam ich do robienia rzeczy, których nie chcą.
Na tej zasadzie byłam np. na filmie Gifted, bo to film który interesował mnie wyłącznie z racji wykształcenia.
Przegapiłam film, który wszyscy już widzieli
Bo byłam chora, miałam dużo pracy, byłam na wakacjach. Nie widzę powodu, dla którego miałabym odpuszczać seans tylko dlatego, że wszyscy moi bliscy i znajomi już go widzieli i wolą iść do kina na coś, czego jeszcze nie mieli okazji zobaczyć.
Wszyscy siedzą w pracy
Jako freelancer nie pracuję od 9 do 17, tylko mam terminy a zleceniodawcy nie interesuje, czy wstanę o 7:30 czy o 12:15. Tekst ma być dowieziony na czas i tyle. Dlatego bywa i tak, że nachodzi mnie ochota na obejrzenie filmu w środę o trzynastej, gdy wszyscy znajomi są w pracy. Ja lubię takie godziny, bo w kinie jestem ja i film. Nie ma zasłaniającego mi dwumetrowego Stefana rząd przede mną (a nawet gdyby był – mogę się przesiąść, bo 90% sali jest puste), nie słyszę jak ktoś głośno komentuje film ani szeleści opakowaniem po chipsach. Jest spoko.
Mam po prostu ochotę
W moim życiu jest bardzo dużo ludzi, chociaż zdarzają mi się okresy gdy mam zapieprz i widzę ich tylko na ekranie komputera. Ale potem wynagradzam to sobie z nawiązką. Uwielbiam towarzystwo!
Ale czasami mam odwrotnie i chcę gdzieś pobyć po prostu sama. Kocham moje niedziele, kiedy nie przejmuję się nikim. Nie muszę debatować jaki film będzie kompromisem i dostosowywać się co do godziny. Mogę spóźnić się na seans by ominąć cały blok reklam (staram się wybierać takie miejsca, żeby nie przeszkadzać innym przechodząc) i nikt się nie irytuje dopytując na messengerze za ile będę. Nie zepsuję też planu komuś, kto chciał duży popcorn na spółę, a ja akurat nie mam ochoty.
Mam sporo koleżanek (nie przypominam sobie, żebym znała chłopaka który ma ten problem), które mają ochotę gdzieś iść, ale tylko jeśli ktoś pójdzie z nimi. Czy to na fitness, czy na zajęcia z ceramiki artystycznej, czy też na otwartą konferencję. Mam znajome, które rezygnują z udziału w wydarzeniu na które się mocno nastawiły, bo w ostatniej chwili ich towarzystwu ukruszyła się jedynka i siedzi u dentysty albo dziecko koleżanki ma jelitówkę. I tylko z tego powodu odpuszczają udział w czymś, na co miały wielką ochotę! I niejednokrotnie kupiły bilet!
Ja bardzo często chodzę gdzieś sama. Wczoraj byłam na śniadaniu branżowym – nawet kilka osób próbowało się zapisać, ale nie było już miejsc. Poszłam sama, spotkałam koleżankę. Ale najczęściej jest tak, że idę sama i spędzam czas sama, albo kogoś na miejscu poznaję. Nie zawsze jest to fajne, pamiętam jak w zeszłym roku siedziałam z książką w parku i jakiegoś faceta bardzo interesowało co czytam i czy ciekawe. Nie mógł zrozumieć, że mam ochotę poczytać SAMA i ma spadać, bo przyszłam poczytać, a nie szukać partnera😩.
Wkurza mnie to gdy idę popracować z laptopem do kawiarni albo gdy nie mam ochoty konwersować z kimś, z kim dzielę przedział w pociągu. Zagadać do kogoś to oczywiście nic złego, ale kontynuowanie gdy rozmówca sobie nie życzy i jest wyraźnie zajęty – wkurza. Przykro mi, że nie masz z kim pogadać o nadchodzącej operacji, ale może mi właśnie umarł ktoś bliski i nie mam ochoty rozmawiać? Może dla ciebie gapienie się w telefon oznacza wyłącznie marnowanie czasu, a ja właśnie na nim pracuję? Szanujmy się nawzajem :).
Chodzę sama w wiele miejsc, właśnie sama byłam w kinie. Nie dlatego, że nie mam z kim, tylko do 18:10 nie wiedziałam, czy dam radę, a seans był o 18:25. W takich warunkach nie można z nikim się zgadać.
Bardzo dobrze wyszło, bo byłam na Kafarnaum i nie był to film, po którym chciałabym wymieniać się refleksjami, tylko raczej pomilczeć. I bardzo dobrze mi w tej ciszy było.
Tym bardziej dziwi mnie ta mnogość pytań lub wiadomości, że ktoś poszedłby do kina sam, że zawsze chciał, ale jakoś głupio.
Że ktoś pomyśli, że nie ma znajomych. Że jest dziwny. Że samotny. Że będą się gapić*.
Zapytam przewrotnie – serio myślisz, że jesteś taaaaaaki ważny, że wszyscy będą patrzeć akurat na ciebie, mając do wyboru tak wiele innych bodźców? Że mogąc patrzeć na ukochanego, reklamy, w telefon, na swoje świeżo zrobione paznokcie – będą gapić się akurat na ciebie i o tobie myśleć? Nie przypominam sobie, że kiedykolwiek ktoś cokolwiek mi powiedział, gdy byłam w kinie sama. Najgorsze co mnie spotkało to jak para zapytała, czy zamienimy się miejscami a ja nie miałam ochoty, by wybrałam bardzo świadomie swoje ulubione😀.
Ile osób, które były same w kinie pamiętasz z twarzy? O ilu myślisz?
Czy serio chcesz, aby omijały cię fajne rzeczy tylko dlatego, że być może ktoś sobie przez chwilkę o tobie coś pomyśli? To bez sensu, stajesz się niewolnikiem innych ludzi, bo pozwalasz w ten sposób im (lub twoim wyobrażeniu o nich) nad sobą panować.
Zachęcam z całego serducha – jeśli masz ochotę gdzieś iść – na otwarty wykład, targi zero waste, zajęcia z wyplatania makram czy na film do kina a nikt akurat nie chce albo nie może – idź solo i zobacz, że świat wcale się nie zawalił :). Kino jest najbezpieczniejsze na pierwszy raz samemu!
*Jeśli masz nerwicę albo fobię społeczną, wszystko co napisałam Cię nie dotyczy, błagam idź do specjalisty!
Uściski, Ania
Cieszę się, że o tym napisałaś. Utożsamiam się mocno z tym tekstem. Wiem, że wciąż wiele osób ma z tym problem, a ja zupełnie nie mogę tego zrozumieć. Zdarza mi się chodzić samej do kina, do teatru, na basen/saunę, na siłownię i jest to dla mnie całkowicie naturalne, choć wiele znajomych mówi iż sami by tak nigdy nie zrobili. Zawsze zastanawiam się co ich powstrzymuje. Chodzenie z kimś to właśnie zawsze jakiś kompromis, natomiast w tym przypadku konkretnie skupiamy się na swoich preferencjach i świetnym spędzaniem czasu sam na sam. Ja mocno to cenię i lubię. Polecam każdemu, choćby na… Czytaj więcej »
Pamiętam pierwszy raz, kiedy sama poszłam do kina. Bałam się tego wszystkiego, o czym napisałaś i chyba dlatego tak dobrze to pamiętam 😁 Film oglądało się bardzo dobrze i wyszłam z kina zadowolona i jakoby dumna z siebie 😁 Dzięki temu bez wachania całe zeszłe lato chodziłam sama na seanse między 11 a 13 korzystając z oferty na tanie bilety z masterpass (oby w tym roku też była).
Ja baaaardzo często chodzę do kina. Głównie dlatego, że chodzę na wszystko i czasem ciężko znaleźć kompana. Ale podobnie jak Ty nie wyobrażam sobie z czegoś zrezygnować tylko dlatego, że nie mam z kim iść 😀
Ja nie przepadam za kinem, ale za to często jeździłam na wakacje sama, tzn. były to obozy młodzieżowe albo studenckie. Zawsze poznawałam towarzystwo na miejscu, ale i tak słyszałam od koleżanek, że „ja bym tak nie mogła bez znajomych, odważna jesteś”. A ja po prostu twierdziłam, że fakt, iż koleżanki nie zdołały odłożyć z kieszonkowego (lub później: z pracy, bo jednak tony nowych ciuchów były ważniejsze) na obóz, który planowałyśmy okolo 10 miesięcy wcześniej, nie popsuje mi wakacji. I wiesz co? Zawsze bawiłam się świetnie :D.
W kinie sama byłam raz. Zabrałam z młodszym bratem kuzynów do kina i oni poszli na jakiś film animowany a ja na kryminał/thriller. Byłam tak przejęta filmem, że nawet mi do głowy nie przyszła myśl, że brak towarzysza może być dziwny 😉 Z kolei w przeciągu ostatnich 6 miesięcy dwa razy trafiłam na warsztaty decoupage. Poszłam sama, ponieważ znajomym nie pasowały terminy albo nie mieli kasy. Nie żałuję bo prowadząca warsztaty i uczestnicy byli bardzo sympatyczni a śmiechu było co niemiara. Na kolejne warsztaty wybieram się z koleżanką, bo tak bardzo podobały jej się moje warsztatowe prace 😁
Przyznam, ze już od dawna nie byłam w kinie sama, bo obecnie mam męża, który ma niesamowicie zbliżony gust filmowy do mojego 😉 Ale nie wykluczam, że kiedyś pójdę tam bez towarzystwa i niejednokrotnie zdarzało mi się to w przeszłości. I wspominam te momenty bardzo pozytywnie, bo miałam takie fajne poczucie wolności – szłam sobie na film, który prawdopodobnie nie zainteresowałby nikogo z moich znajomych i nie musiałam się nikomu tłumaczyć z moich wyborów ani go do nich przekonywać, rozsiadałam się wygodnie (tak, zwykle wybierałam się w dziwnych godzinach, np. przed zaczynającymi się późno zajęciami na studiach) i na dwie… Czytaj więcej »
Jestem zaskoczona, że ktoś ma takie dylematy. Chodzę do kina sama od baaardzo dawna, sprawia mi to przyjemność, zwłaszcza gdy sala nie jest pełna. Chodzenie doskonale z kimś tez jest fajne, jednak to nie to samo. A inni? Kogo obchodzi kto z kin przyszedł do kina?
Pierwszy raz poszlam do kina sama, jak mialam 13 lat. W ogole nie przyszlo mi do glowy, ze nie moge tego zrobic i tak mi zostalo. Zapisywalam sie sama na kursy jezykowe, tanca, sama wyjechalam na Erasmusa, Camp America i EVS, sama przychodzilam na imprezy, na ktorych znalam tylko gospodarza i na wesela. Czasem to jest super i az nie moge sie doczekac, czasem zalowalam, ze nikomu akurat nie pasuje. Czasem dzieki temu otwieram sie na ludzi a czasem wrecz przeciwnie, z luboscia nie wypowiadam wiecej niz kilka zdan przez caly dzien. Preferencje mozna miec rozne, ale uwazam, ze to… Czytaj więcej »
Miałam tak z otwartym wykładem, bo nikt ze znajomych nie interesował się tematami biznesowymi. Na miejscu okazało się, że większość uczestników przyszła sama, a brak towarzystwa nie był niczym strasznym 😉
Prawie zawsze chodzę sama do kina, to czas tylko dla mnie. Mogę się skupić na własnych emocjach co do danego filmu, uwielbiam to 🙂 Dodam, że mam trójkę dzieci, więc chwilą ciszy nigdy nie pogardzę 🙂
w kinie byłam raz juz sama, i nie było to takie straszne :p ale co ciekawsze, po sesji postanowiłam pojechac na tydzien do Pragi. jednak nikt ze znajomych nie mial pieniedzy wiec stwierdzilam ze pojade sama 😀 i bardzo dobrze sie stalo, bo poznalam fajnych ludzi i potem w zwiazku z tym bylam jeszcze 2 razy w budapeszcie, gdzie rowniez poznalam przemila osoba i z nia spedzilam wyjazd. moge rzec, ze od tamtego czasu zycie mi sie troche zmienilo, i mimo tego ze mieszkam wciaz tu gdzie mieszkam, to mam w glowie wiele fajnych histori i ludzi 😀
Bardzo popieram. Dużo rzeczy robię sama, chodzę na zajęcia na siłowni, na wydarzenia związane z moimi zainteresowaniami, nawet na kawę 😍
bylam raz w kinie i nie bylo to takie straszne :p ale co ciekawsze postanowilam sama pojechac na tydzien do pragi, poniewaz znajomi nie mieli pieniedzy, a ja przez to nie chcialam siedziec w domu i sie nudzic, wiec stwierdzilam ze jade sama . i dzieki samotnej podrozy poznalam fajnych ludzi, przez co odwiedzilam potem 2 razy budapeszt gdzie potem poznalam kolege.. dzieki temu mam teraz w glowie duzo radosnych przezyc, nowopoznanych ludzi oraz pare nauk na przyszlosc. 😀 uwazam ze bylo warto, bardzo to wzbogacilo zycie. co do wychodzenia gdzies samemu , staram sie patrzec na to tez z… Czytaj więcej »
Popieram w 100%. Kiedyś uważałam, że pójście samej do kina będzie świadczyło o jakiejś desperacji i smutnym życiu. Bałam się, że w oczach każdej osoby w sali kinowej zobaczę współczucie 😀 Jakież było moje zdziwienie kiedy okazało się, tak jak sama napisałaś, że raczej nikt na mnie nie zwraca uwagi 🙂 A jeśli nawet- to co ja się będę martwiła tym co sobie ktoś obcy o mnie pomyśli 🙂 Kiedy jestem w kinie patrzę z zachwytem na osoby, które przychodzą same i są to kobiety, mężczyźni, starsze osoby i młodsze. Nikt nie czuje wstydu. Ja poniekąd czuję dumę, że poszłam… Czytaj więcej »
Aniu ja ciągle chodzę do kina sama i nigdy nie uważałam tego za dziwną rzecz. Bardzo lubię te samotne wyprawy, bo mogę iść na to co ja chcę oglądać i nie muszę iść na żadne kompromisy. Mam ochotę na głupiutką komedią – spoko. Chcę obejrzeć coś cięższego – no problem. Nie muszę dopasowywać się do czyjegoś gustu i nie mam w głowie myśli „czy film, który wybrałam jemu/jej się spodoba”. No i jaka swoboda czasowa! Jak mam ochotę iść do kina na 10 rano w sobotę, to idę. Nie muszę umawiać z kimś na 18, bo dopiero wtedy będzie miał… Czytaj więcej »
Chodzę sama do kina, do muzeum i podróżuję sama. Jedyne przed czym mam na razie wątpliwości to chodzenie samej do restauracji, które mam ochotę odwiedzić, ale do tego chyba muszę się przekonać 🙂
Z odpowiednią dozą sympatii do siebie człowiek chyba pozbywa się uprzedzeń w stylu „czy wypada iść gdzieś samemu”. W końcu spędzanie czasu z osobą, którą się lubi, jest zwyczajnie fajne. Kilka lat temu poszłam sama na rockowy koncert, bo wiedziałam, że żaden ze znajomych nie będzie się dobrze bawił w takich klimatach. I odkąd śpiewałam pod sceną sama (no, w tłumie, ale obcych ludzi) nie mam już chyba żadnej blokady w tym temacie. Polecam wątpiącym. 😉
Mam takie samo podejście . 👏
A ja o wiele bardziej lubię chodzić do kina sama niż z kimś. Może zabrzmi to egoistycznie, ale mnie obecność znajomych zwyczajnie rozprasza i odwraca uwagę od filmu. No ale ja generalnie wszystko lubię robić sama i dla mnie nie ma w tym nic dziwnego 😀 nawet raz pojechałam sama na koncert, na którym bardzo mi zależało i nie wyobrażałam sobie zrezygnować tylko dlatego, że nie mam towarzystwa. Drugi koniec kraju, kilkadziesiąt tysięcy osób, a ja sama i bawiłam się mega, mega dobrze. I nikt się na mnie dziwnie nie patrzył, serio 😀
Hej, Aniu! Zapytam z ciekawości – jak sobie poradziłaś z tą sytuacją z miejscem? Przyznam, że sama mam z takimi rzeczami problemy. Z jednej strony to taki niewiele znaczący szczegół, więc dlaczegoby nie ustąpić żeby oni mogli siedzieć np. obok siebie? Z drugiej – właśnie, wybrałaś to miejsce świadomie więc nie masz obowiązku go odstąpić, możesz siedzieć dokładnie tam gdzie chcesz, ale jak to wyjaśnić żeby nie wchodzić w zbyt długie dywagacje ale też nie zabrzmieć nieprzyjemnie? Help :/
Nie mam żadnej fobi! 😂 Brak mi tylko ostatnio środków żeby się wybrać do kina, inaczej nikt by mnie nie powstrzymał. Lubię towarzystwo, ale lubię też pobyć sama, poczytać sama na ławce, iść na jakieś spotkanie sama… Tak się przyzwyczaiłam od dziecka. Miałam starsze rodzeństwo, które miało swoje sprawy 😉 Tak mi zostało, chociaż lubię też się spotkać i pogadać o czymś fajnym 😊
Mam takie samo podejście do sprawy.. Wszyscy wokół pytają z kim idę … A ja na to sam ☺ Czy naprawdę potrzebujemy drugiej osoby żeby gdzieś wyjść ?!Chyba czasem irytuje mnie takie podejście
Akurat wczoraj zarezerwowałam sobie bilet, seans jest za tydzień. Wybrałam najlepsze miejsce według mnie (ostatni rząd, środkowe siedzenie) i jestem szczęśliwa. Nawet bym nie pomyślała, że ktoś może mnie oceniać, dlatego, że przyszłam sama.
Wydaje mi się, ze swoją niezależnością, bezpośredniością i silnym charakterem odstrasza Pani wielu mezczyzn i dlatego jest Pani sama. Te cechy sa wazne, od razu podkreslam. Wiem,wiem nie szuka Pani nikogo, tak jest teraz najlepiej itd itp Pani jest wladca swojego losu. Ale za ta maska kryje sie Ania ktora gdzies w glebi chcialaby kogos miec, do kogo sie przytulic i,przewrotnie, do kogos czasem dopasowac. Do czego jednak nawet przed soba sie nie przyzna. Moze mi sie wydaje ale znałem kiedys osobę której odbiór był identyczny jak Pani. Obecnie jest nadal sama i zaluje ze w wieku Pani tak bardzo… Czytaj więcej »
A ja lubię chodzić gdzieś sama. Akurat miałam taki przypadek z koncertem, że nikt nie przepada za bardzo za rapem z moich znajomych, którzy mieszkają w moim mieście, więc poszłam sama i było super. Zwłaszcza, że będąc na juwenaliach wcześniej z dwiema znajomymi, ta jedna stwierdziła za dziwne, że chcę pójść do przodu i potańczyć na koncercie(!). I w sumie jeszcze np. wolę sama chodzić na zakupy i jeszcze wiele. Ale akurat mój kumpel woli wszystko z kimś i właśnie gdzieś nie pójdzie, bo ktoś nie poszedł. A szkoda
Właśnie się zaczęłam zastanawiać czy nie nabawilam się fobii społecznej. Kiedyś nie myślałam o tym co ktoś pomyśli nie bałam się chodzić sama na kawę czy do kina a od paru lat jakoś mi nie komfortowo. Najgorsze było to jak zachorowałam i 3 tyg nie wychodzilam do ludzi potem było ciężko iść samemu do sklepu pod blokiem -.- na szczęście szybko przeszło. Dobrze jest czytać Twoje teksty one naprawdę dodają odwagi i motywują 🤗
Właśnie wracam z samotnego kina. Oglądałem zombieland 2. Nikt z mojego otoczenia by ze mną nie chciał iść. Samemu było całkiem spoko.
Dopiero wróciłam z kina, wchodzę na Instagrama a tu post na instastory w tym temacie. Już drugi raz w tym miesiącu zdążyło mi się pójść na film samej, bo potrzeba zaspokojenia ciekawości była silniejsza niż podświadomy głos „co ludzie powiedzą”. W przeciwieństwie do moich znajomych ja robię mały research przed seansem, żeby wkręcić się w miejsce akcji i lepiej zrozumieć bohaterów. Czuję że bardziej niż oni wczuwam się i przejmuje wszystkim co na ekranie. Będąc sama nic mnie nie rozprasza i spokojnie „kontempluje” 😂. Jak na razie żadnego samotnego seansu nie żałowałam („Boże Ciało” i „Portret kobiety w ogniu” okazały… Czytaj więcej »