Zasada, która niesamowicie poprawiła moje relacje z ludźmi

    Dzisiejszy tekst dotyczy pewnej banalnej (choć trudnej w realizacji) zasady, która pomaga osiągnąć dużo wyższy skill w relacjach międzyludzkich. Jest oczywistą oczywistością, ale czy znacie kogoś, kto ZAWSZE się do niej stosuje? Bo ja nie… i sama wciąż nad tym pracuję, bo cóż – zdarza się. Czym jest ta tajemna zasada?
Są słowa, których wypowiadanie jest pozbawione sensu. Daje nam chwilową przewagę i władzę w rozmowie, ale jednocześnie sprawia, że relacja coraz bardziej się ochładza. Oprócz pewnego okropnego zdania, którego nie warto wypowiadać, jest też inna technika stosowana niestety nagminnie.

Wypominanie.

   Miałam ostatnio problem ze zrozumieniem motywów zachowania pewnej dziewczynki z którą pracuję. Moja praca dotyczyła raczej jej problemów w rozumieniu matematyki, ale szybko rozszerzył mi się obszar działania. 

Okazało się, że nie ma żadnej motywacji do wracania o ustalonej porze, bo mama zawsze jej wypomina, że kiedyś się spóźniła. Za każdym razem gdy chciała gdzieś wyjść, słyszała tę samą śpiewkę – że nie można jej ufać i sratatata. Wiecie, wszyscy reagujemy alergią na te słowa. Strasznie denerwowało ją to, że chociaż poniosła już kiedyś konsekwencje swojego czynu, to chociaż teraz przestrzega zasad – wciąż jest za niego „karana” na nowo. Sprytnie wykombinowała więc, że może się spóźniać, bo i tak mama jej to wypomina.

Bystra, prawda?

Przestrzega zasad -> słyszy kazanie. Nie przestrzega zasad -> też słyszy kazanie. Wniosek : nie opłaca się przestrzegać zasad. Całkiem logiczne, jak na dziewczynkę, której słabo szło z matmy :)).

Kto z nas lubi sytuację, kiedy ktoś wygrzebuje dawno zamkniętą sprawę, czyniąc z niej broń ciężkiego kalibru? Wypomina, że ty to na pewno nie zrobisz dobrze zakupów, bo kiedyś zapomniałeś o proszku do pieczenia. Albo wyciąga inne, brzydkie sprawy.

Nauczyłam się, że warto w życiu stosować zasadę czystej karty. Jeśli ktoś poniósł konsekwencje swojego czynu czy jakąś karę, to z chwilą jej wykonania sprawa jest zamknięta i ma czyste konto. Ciągłe wypominanie obniża morale i powoduje frustrację.

Nie znaczy to jednak, że  zapominam. Po prostu unikam wypominania. Istnieje małe prawdopodobieństwo, że znowu będę robić prezentację w grupie z kimś, kto kiedyś mnie zawiódł 😉 Ale jeśli z jakiegoś powodu cenię daną osobę, poniosła już konsekwencje i „przegadaliśmy” szczerze sprawę, to ją zamykamy. I żyje się lżej.

Przyznam, że dużo łatwiej powiedzieć niż zrobić. Ale staram się pilnować i powoli wchodzi mi to w krew. 🙂

________

Jest jeszcze jeden aspekt „czystej karty”, o którym zapomniałam. Po „rozliczeniu” danego czynu nie oczekujmy  ciągłej wdzięczności. Proszę, bądźmy dorośli :). Moja babcia zwykła mi wypominać, że w 94′ zrobiła mi na drutach sweter. Super, miałam 3 lata, czy to oznacza, że mam całować ją po rękach każdego dnia?

Jeśli pożyczyłaś koleżance notatki, ona dała Ci za to czekoladę i podziękowała, to nie oczekuj wzajemności w nieskończoność. Serio. Zamykamy sprawy i żyje się lżej 🙂

Nie lubię sytuacji, kiedy wyświadczona mi przysługa staje się wielkim ciężarem i ciągnie się w nieskończoność. Kiedyś znajoma zaoferowała mi pomoc w banalnej sprawie. Bardzo mi pomogła, więc szybko szukałam okazji do zrewanżowania się. Zrobiłam to z nawiązką.

Tylko co z tego, skoro za każdym razem gdy nie mogłam się z nią spotkać, bo robiłam coś ważniejszego słyszałam „a ja ci pomogłam z…”. Ileż można oczekiwać wdzięczności za jedną rzecz?

Akcja- reakcja-czysta karta.

I żyje się lżej 🙂

A niżej zdjęcia z niedzielnego spaceru. Nic tak nie grzeje jak filcowy beret 😉 

BERET: ALLEGRO, SZTUCZNE FUTERKO : LIPSY LONDON, JEANSY : DENIM&CO BOTKI: KLIK, TOREBKA: JANE SHILTON/TK MAXX 

Niektóre teksty widzą tylko subskrybenci (nie lądują na „głównej”) –

 jeśli chcesz być na bieżąco, zostań obserwatorem w google lub na bloglovin 🙂