10 oznak, które mówią, że pora nad sobą popracować

Kilka drobnostek, które niby są normalne, ale…zwiastują, że warto pochylić się nad pewnymi swoimi cechami i spróbować nieco nad nimi popracować. Wszystkie były moimi problemami. Kiedyś 😉

1. Brak umiejętności przyjmowania komplementów.

Oj, byłam w tym miejscu, byłam…

– Ładnie wyglądasz w tej sukience

– No co Ty/stara jest z lumpeksu/ założyłam pierwszą z brzegu

Zamiast normalnie po ludzku powiedzieć „dziękuję” 🙂 My baby tak mamy, że zaraz zaprzeczamy, negujemy, popadamy w fałszywą skromność. Zresztą – nie tylko o wygląd chodzi, także o własne sukcesy, zasługi. Warto się tego oduczyć!
Kiedy wykonasz swoją pracę na nieprzeciętnym poziomie (ślęcząc po godzinach) a na pochwałę szefa odpowiesz – to nic takiego, drobnostka, to wiedz, że następnym razem zamiast uznania i premii da Ci do roboty 3 x tyle. Przecież to drobnostka. Powiedz facetowi pięć razy z rzędu „no co Ty, grubo w tym wyglądam”, to przestanie prawić Ci komplementy. 

Nie umniejszaj swoich zasług, bo jeśli sam siebie nie cenisz, to nikt Cię cenił nie będzie.

2. „Wszyscy się podlizują”

Typowy problem osób z jakąkolwiek „władzą”, choćby nauczycielską. Ktoś jest dla Ciebie miły, i automatycznie myślisz, że się podlizuje. Nowy pracownik proponuje wyjście na piwo, żeby poznać się z zespołem, a wyżej postawiony myśli, że włazi mu w tyłek, bo chce kontakty/informacje/względy. Źle,źle,źle! Uwierz czasami, że inni mogą być naprawdę mili z natury. Są tacy ludzie, serio 🙂 A jeśli ich nie znasz, to może...zmień znajomych? 

3. Podnoszenie głosu

Tu wypowiem się z pedagogicznego punktu widzenia. Jeśli podnosisz na kogoś głos (dziecko,partnera,znajomych, kolegów w pracy),to popracuj nad komunikacją. Jeśli podnosisz rękę – idź na terapię. Nie mówię, że mi się nie zdarza, np. kiedy ktoś napije się z mojego ulubionego kubka, a potem powie „ojtam ojtam”. Ale generalnie krzyk jest domeną słabych, jeśli musisz się do niego uciec, to znaczy, że twoje umiejętności komunikacyjne zawiodły.Warto popracować nad treścią i formą komunikatów.

4. Lustro

Kiedyś nie umiałam przejrzeć się w lustrze, w którym ktoś się przeglądał (np. publiczna toaleta). Choćby skruszył mi się tusz, nie umiałam i już. Wydawało mi się to takie…próżne. Dzisiaj śmieję się z siebie, ale czasami widzę dziewczyny, które czają się na wolne lustro… no chyba, że czają się do zrobienia selfie ;-))

5. Pikająca bramka

Mój ulubieniec dawnych głupich obaw. Nic nigdy nie  ukradłam (ok, kiedyś jako dzieciak 2 zł mamie z portfela:)) , ale zawsze czułam niepokój, że bramka w sklepie wyda głośne piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiip i wszystkie oczy zwrócą się na mnie. Zażenowana z miną przepraszam, że żyję pokażę zawartość torebki i spalę się ze wstydu. Ostatnio patrzyłam sobie na ludzi i ich reakcje na uruchomienie bramki –  ludzie „gapią się” tylko na tych, co mają spiętą, przepraszającą postawę jak kiedyś ja. Są tacy, co podają z pewnością siebie torbę z zakupami do wglądu z normalną miną, jak przy kontroli celnej. Luz.

6. Nieustanne myślenie o tym, co ktoś miał na myśli

Taka wielka, wielka podejrzliwość. Koleżanka, z którą nie widziałaś się 2 lata, zaprasza Cię na kawę. Zamiast poczekać na rozwój wydarzeń, móżdżysz – może pieniądze chce pożyczyć. A może ją face t rzucił i sobie o mnie przypomniała. Albo chce jakoś dostać numer do Kamila, a wie, że go znam. Może informacje chce wyciągnąć?… itp. Ciąg myślowy baby – scenariusze jak w modzie na sukces. Dacie wiarę, że kiedyś potrafiłam godzinami zastanawiać się, co ktoś miał na myśli? 😀 

7. Zapisywanie WSZYSTKIEGO

Zapisywanie wydatków, listy zakupów, pinów, wypitych szklanek wody – spoko, ale zachowujmy umiar. Zapisując WSZYSTKO wysyłasz sobie komunikat „Hej, nie ufam swojej pamięci„. Potrenuj więc pamięć i trochę sobie zaufaj. Nie notuj wszystkiego, tylko to, co trzeba 😉

8. Nałogowe przeglądanie kont na fejsie

Kolegi z liceum, takiej rudej laski ze szkoły i siostry stryjenki brata wujka Władka. Wiem, że patrzysz co kto studiuje, z kim się spotyka, gdzie jeździ na wakacje i jak potoczyła się jego kariera, ale tak całkiem obcych ludzi? Po co? 🙂 Zdarzało mi się za czasów nasze klasy :))! Co za strata czasu!

9. Brak umiejętności odmowy

Właśnie wychodzisz z chłopakiem do kina, a dzwoni ciotka, żebyś posiedziała z jej dziećmi. Bo idzie na jogę. Myślisz : „nieeeeeeeeeeeeeeee”, ale mówisz „dobrze, będę za 10 minut”.

Nie, nie i jeszcze raz nie – naucz się szanować swój czas, mów tak, kiedy myślisz tak i nie, kiedy myślisz nie. Jeśli nie będziesz szanować swojego czasu, nikt inny też tego nie zrobi. Wierz mi.

A tutaj o tym, jak nauczyć się mówić „nie”

10. – liczę, na Twój dopisek w komentarzu, bo cenię Twoje zdanie 🙂 

Wszystkie te problemy były w różnym stopniu moimi. Wszystkie 😉 Życie bez nich jest duuuuuuuuużo przyjemniejsze, a przede wszystkim – prostsze. Po co je sobie komplikować, skoro i tak jest skomplikowane 🙂

Niektóre teksty widzą tylko subskrybenci (nie lądują na „głównej”) –

 jeśli chcesz być na bieżąco, zostań obserwatorem w google lub na bloglovin 🙂