Rozwojowy czwartek: gra

Nie wiem, czemu nie podzieliłam się tym z Wami wcześniej. Pomysł jest genialny w swojej prostocie i stosowałam go podczas pisania licencjatu. Bo chociaż wybrałam sobie ciekawy temat, to najzwyczajniej w świecie – spisywanie tego co miałam w głowie, sprawdzanie przypisów i pisanie metodologii nie były moimi ulubionym zajęciami.

Jak zmotywować się do wykonania dużego zadania? Np. metodą małych kroczków czy szwajcarskiego sera. Dzielimy duże zadanie (ser) i wykonując małe czynności robimy w nim dziury, aż uda nam się je w całości ukończyć.

Ja do swojej metody dołączyłam element przyjemny, mianowicie – nagrodę. Bo kto nie lubi nagród? :)) Aby ą otrzymać, muszę wywiązać się z zadań którym przypisane są konkretne punkty.

Np. moim zadaniem jest posprzątanie mieszkania/pokoju. Nie mogę się za to zabrać, nie lubię tego robić.

Wypisuję WSZYSTKIE czynności które muszę wykonać, aby zrealizować ten cel.

Kiedy już stworzę taką listę, zastanawiam się, jaką nagrodę sobie sprawię, kiedy się z niej wywiążę. Przypisuję nagrodzie jakąś liczbę punktów, najlepiej okrągłą .

Następnie zerkam na listę i każdej czynności przypisuję jakąś liczbę punktów. U mnie to jest tak, że najgorsze „żaby” dostają najwięcej punktów, lekkie zadania mniej. Suma punktów za poszczególne czynności równa się liczbie punktów którą przypisałam nagrodzie.

Można zamienić kolejność tych czynności i najpierw przypisać zadaniom punkty, podliczyć ich sumę i wtedy przypisać ją nagrodzie, z tym, że pewnie rzadko wyjdzie ona okrągła.

Już na tym etapie musisz być uczciwy sam ze sobą i nie wpisywać sobie 20 punktów za stworzenie strony tytułowej magisterki i 2 punktów za napisanie dziesięciu stron teorii.

Trzeba się trochę nagimnastykować umysłowo 😉

Przykład :

Taki przykładzik. Zadania są prawdziwe, natomiast nagroda była mniejszego kalibru. Naprawdę nie lubię myć okien ani wchodzić na stołki/krzesła i wycierać kurzu z szafek pod sufitem :)) 

Moje listy robię sobie ręcznie, wieszam w widocznym miejscu, a obok przyklejam zdjęcie swojej upragnionej nagrody. To nie musi być coś materialnego, może to być np. wyjście do kina.
Zazwyczaj dodaję też sobie konkretny termin w którym muszę się zmieścić.

Zabawa jest fajna, bo nie ma punktów ujemnych :)). Na bieżąco kontrolujesz też swoje postępy.

Bardzo lubię też gry w pracy z dziećmi. Np. ogólnie nie lubią tabliczki mnożenia, ale jak na praktykach w II klasie zrobiłam z niej grę, to nagle każdy chciał odpowiadać ;-))

dla tradycjonalistów przygotowałam prosty arkusz w pliku pdf, ale zachęcam do ręcznego tworzenia własnej gry 😉

Kostki z tego posta są ciekawym projektem creative heroes.

Wiadomo, bardziej popularne są seks-kostki, ale ta idea też jest ciekawa i działa dokładnie na tej samej zasadzie.