Podsumowanie tygodnia na obcasach i nowe wyzwanie :)

Pamiętacie tydzień na obcasach? Jestem o jeden dzień do tyłu z podsumowaniem, ale to kwestia priorytetów – miałam do ogarnięcia konspekty zajęć, które prowadzę w pierwszej klasie 🙂 Przepraszam za poślizg i zabieram się za pisanie.
Przez cały tydzień nie oszczędzałam się i wybierałam obcasy oraz koturny. Początkowo zapisywałam sobie ile
kilometrów przeszłam danego dnia, ale zrezygnowałam z
tego.
Ale sumiennie przechodziłam cały tydzień na wysokościach! Jestem z siebie dumna 🙂
Były jednak dwa momenty kiedy nie stosowałam się do tej zasady:
– raz wybrałam płaskie buty, ponieważ musiałabym przejść kawałek przez las/park co byłoby samobójstwem dla moich stóp i fleków
– zapomniałam o wysokich butach jak szłam do warzywniaka po sól (dosłownie z 60 m w dwie strony)
Ogólnie nie spodziewałam się, że chodzenie na obcasach przez dłuższy czas jest takie przyjemne! Z automatu czuję się bardziej pewna siebie i kobieca. W niedzielę przechodziłam ze 3 godziny na koturnach (zakupy rodzinne) przy czym ciężko zliczyć ile kilometrów przemierzyłam łącznie alejami centrum handlowego. Jestem jednak pewna, że każdego dnia zrobiłam minimum 5 km.
Wady?
– po zdjęciu butów stopy trochę bolą
– idzie się wolniej… no i to jest trochę problematyczne, bo ja lubię chodzić pieszo i pokonywać trasę bardzo szybko.
Niestety w niedzielę przytarłam sobie stopę kucając nad jeżynami i nie obcierają mnie jedynie białe koronkowe baletki (oby jutro nie padało!), więc nie przedłużę akcji na kolejny tydzień. Zamierzam częściej niż wcześniej stawiać na wysokie buty 🙂
Koniec z głupimi wymówkami, że to niewygodne. Bzdura, stopa zaczyna mnie boleć dopiero jak zdejmę buty, więc żaden problem 🙂
Jak będziecie zainteresowani, to zrobię zdjęcia butów w których chodziłam, bo wiadomo – obcas obcasowi nierówny 😉


WYZWANIE TEGO TYGODNIA: (OD PONIEDZIAŁKU)
Tym razem nie jest to nic nadzwyczajnego. Myślę, że wielu z Was uzna je banalne, ale dla mnie to spory challenge!
TYDZIEŃ BEZ SŁODYCZY

Brzmi łatwo? Inspirowałam się wyzwaniem 100 dni i postanowiłam postawić nieśmiało pierwsze kroczki w kierunku ograniczenia słodyczy. Jeszcze rok temu zdarzało mi się zjeść 10 czekolad jednego dnia. To nie jest żart, po prostu pochłaniałam je jedna za drugą, a po godzinie sięgałam po kolejną tabliczkę. I tak – nie tyłam po tym. Nie wyskakiwały mi też pryszcze. Jeśli chcecie, możecie mnie w tym momencie zacząć nienawidzić. 
Dlaczego więc chcę ograniczyć słodycze? 
– To sama przetworzona żywność, zawiera w dużej mierze syf. Mój organizm nie jest zbyt zdrowy, więc po co mam go obciążać uruchamianiem zaawansowanej trawiennej maszynerii tylko dlatego, że mam ochotę wsunąć dwa bounty?
– Moja koleżanka zawsze mówi – banan to mój baton i bardzo spodobało mi się to motto.
– Chcę wprowadzić przegryzki, które oprócz przyjemności dadzą mi też powera do walki z tym co mnie niszczy.

Niestety, dzisiaj jest dopiero drugi dzień wyzwania a ja już miałam kryzys i zjadłam całą paczkę ciasteczek owsianych.
Mogę pocieszyć się jedynie tym, że nie są złe dla mojego organizmu, ale spróbuję dać z siebie co mogę podczas kolejnych dni, aby później tak to zmodyfikować, aby wilk był syty i owca cała – w skrócie: będę chciała zastąpić większość słodyczy owocami i ustalić, które są łatwo przyswajalne i zawierają same składniki, które kiedyś miały matkę albo rosły w ziemi.
Wish me luck!

_________________________________________________________
Chcesz się dopisać do wyzwania ?
1. Skopiuj grafikę z wyzwaniem na swojego bloga i wprowadź na niej link do tego wpisu.
2. Ogłoś swój udział w notce (zaznacz datę rozpoczęcia wyzwania). 
3. Poinformuj mnie w komentarzu pod TYM wpisem o chęci przyłączenia się do akcji wrzucając link do Twojego wyzwaniowego wpisu. W ten sposób więcej osób go zobaczy 🙂
Miłej zabawy!