Jak wyglądało dzieciństwo w latach 90′ ?

Uważam, że każdy kto pracuje z dziećmi, powinien poznać ich świat. Wiedzieć, jakie imiona mają bohaterowie topowych bajek czy jaka zabawka jest obecnie obiektem pożądania. Niejednokrotnie udało mi się nawiązać kontakt z „trudnym” dzieckiem właśnie dzięki znajomości świata, w którym to dziecko funkcjonuje. Nie wiem czy wiecie, ale taki sześcioletni maluch może się poważnie obrazić i zasmucić, kiedy nauczycielka pochwali – „ale narysowałaś Olu ładną księżniczkę!”, podczas gdy Ola narysowała Cleo de Nile z emitowanego na youtube serialu Monster High. To jest dla dziecka dramat! (serio).

Jak wyglądało moje dzieciństwo? Cóż, jestem dzieckiem 91 roku. Wczesne lata spędziłam głównie na świeżym powietrzu lub w łóżku z termometrem, bo miałam takie cykle –  dwa tygodnie „zdrowa”, dwa tygodnie jakaś „angina ropna” czy coś takiego. Dzisiaj mam pełniejszy obraz swoich problemów z układem oddechowym, ale nie w tym rzecz.

Były też trzepaki i skakanie w gumę czy linę, zwaną czasami sznurem.

W czasach przedszkolnych rozsadzał mnie nadmiar pomysłów, dwa razy uciekłam ze spaceru do mamy, zrobiłam też bunt polegający na pluciu do zupy.  Don’t judge me, była okropna!

Chleba nie smarowałam zwykłą margaryną – to musiał być masmix. Zawsze wyczułam gdy próbowano mnie oszukać. Wymusiłam też założenie małej hodowli rzeżuchy na przedszkolnych parapetach, bo musiałam ją mieć w jajecznicy. Mimo, że do przedszkola chodziłam w kratkę (ciągłe problemy ze zdrowiem!) to wspominam je miło. Przede wszystkim, miałam fantastyczne „panie”. Nie wiem czy potraficie sobie wyobrazić jakie to niesamowite uczucie mieć praktyki w przedszkolu, do którego chodziło się kilkanaście lat wcześniej! Jest moc.

Zajadało się różne oranżadki w proszku, wśród których hitem był Vibovit, na który zgadzały się nawet najbardziej antysłodyczowe mamy.

Były też gwiazdki Milki Way i metrowe gumy, które były obiektem zazdrości. Wczoraj kupiłam te gwiazdki i przyznam, że mnie ich smak rozczarował. W dzieciństwie wszystko smakowało lepiej. A może raczej – nie tęsknimy za gwiazdkami, tylko za beztroskim dzieciństwem którego to gwiazdki są symbolem? 🙂

Wczesne dzieciństwo to muzyka Disco Polo, i kawałki typu „majteczki w kropeczki” które znał… każdy przedszkolak. Oglądało się Disco Relax i Disco Polo Live. Wtedy to nie był obciach! Nie było kanałów telewizyjnych adresowanych tylko dla dzieci – rano można było się załapać na „domowe przedszkole” i program „mama i ja”. Był też Pan Tik-tak. Ja te programy kojarzę głównie z frustracją – tam zawsze ktoś lepił coś fajnego z plasteliny, a ja nigdy nie mogłam nadążyć za panią która pokazywała w programie „tutorial”.

Dopiero później każdy nucił Bailando bailando, amigos adios, adios… i wymyślał cała resztę słów. Był też Enrique Iglesias w którym – jak każda szanująca się dziewczyna – podkochowiłam się na poważnie.

O, zupki chińskie! To był czas, kiedy weszły na rynek, jadło się je na sucho ku rozpaczy matek. Na kanapki kładło się głównie nutellę, która miała słoiczki z limitowanych edycji, często nawiązujących do aktualnej „limitowanki” Kinder jajka.

A kto pamięta Tamagotchi? To był hit! U nas mówiło się na „jajko”.

Każda dziewczynka marzyła o lalce Barbie, dramat był wtedy, jak nieświadomy rodzić kupił zamiast Barbie jej koleżankę Tereskę. Albo co gorsza – podróbkę! To był wstyd na dzielni. Dopiero później wkroczyły te wszystkie „Baby Born” wow, ona robi kupkę! . Każda lalka była też uważnie oglądana pod kątem jej anatomii. Chłopcy w przedszkolach też je rozbierali.

Telewizja jeszcze nie epatowała tak seksem (poza reklamami 0-700 osiem, osiem zero, zadzwoń teraz!) nadawanymi w paśmie nocnym. Dzieciaki wykradały starszym kolegom porno pisemka albo katalogi z bielizną.

Dziewczynki miały też zestawy pachnących pudrową chemią kolorowych kosmetyków z kiosku. Składało się to zazwyczaj z niebieskich i różowych cieni oraz podobnych pomadek. Nikt nie patrzył, czy to ma jakąś datę ważności :).

Jako dziecko z wiecznie zawalony nosem, dobrze pamiętam, że nie było na samym początku chusteczek higienicznych – były chustki szmaciane. Kiedy chustka była już niepokojąco mokra, smarkało się w rękaw… ja nosiłam w plecaku papier toaletowy…

Nosiło się legginsy w dalmatyńczyki i swetry z paskudnym komputerowym nadrukiem

Kto miał podobny sweter? 🙂