Szukanie źródła problemu /1

 Porażka z tygodniem egoizmu siadła mi trochę na ambicję. Ostatecznie w tym tygodniu też nie rozpoczęła żadnego wyzwania, nawet nie starczyło mi czasu żeby iść do biblioteki. Częstsze „ataki” choroby, zależność od decyzji innych osób, beznadziejny plan zajęć i kilka innych czynników nakręcają u mnie powoli spiralę frustracji. To nie jest stan typowy dla mnie, chyba po prostu mam już trochę dość. Irytuje mnie fakt, że mimo ogromnych starań czuję, że myślę wolniej i mniej skutecznie. Brak jakiejkolwiek poprawy powoduje, że powoli przestaję chcieć nad tym pracować, bo ten wysiłek idzie na marne. Kiedy w tej skomplikowanej maszynie jaką jest moje ciało popsuło się jedno koło zębate (oskrzela) wszystkie inne tryby i trybiki zwolniły lub zaczęły nawalać. Połączenie anemii z wolnym biciem serca i i tak już utrudnionym oddychaniem nie jest zbyt korzystne. Transportowanie tlenu do mózgu  niesprawnym konwojem po niesprawnej drodze jest średnio efektywne. 
Całe dnie chce mi się spać, dzisiaj spałam 10 godzin i wciąż jestem senna. Wczoraj zostawiłam w dziale spraw studenckich swoją teczkę z ważnymi dokumentami, w tym skierowaniami od lekarzy. To do mnie niepodobne, ja zawsze bardzo pilnuję swoich rzeczy. Jestem rozdrażniona, rozkojarzona i nieprzyjemna.
 Do tej pory jakoś udawało mi się wykrzesać tę odrobinę energii i woli istnienia, starałam się wstawać wcześnie, szorować się na sucho, brać zimne prysznice, ćwiczyć, robi dużo fajnych rzeczy i ogarniać jakoś swoje życie, a teraz doszłam do takiego momentu, kiedy jestem ubezwłasnowolniona przez swoje ciało. Chcę oglądać film – zasypiam po 15 minutach, jestem głodna- nie mogę nic przełknąć przez kaszel i refluks, chcę iść – muszę usiąść, próbuję się skupić – nie mogę.


Na szczęście nie wpadam w stany depresyjne, bo bardzo chcę to wszystko zmienić i odczarować. Skoro nie mogę wyeliminować niektórych czynników które mnie ograniczają, muszę popracować nad wykorzenieniem całej reszty nad którą pracować mogę. 
Wydaje mi się, że już prawie rozpracowałam przyczyny dla których nie potrafię skupić się na sobie i dla których totalnie nie udał mi się tydzień egoizmu.
Pomagam innym regularnie, być może uda mi się robić to zawodowo (lubię nauczanie w klasach 1-3, ale terapia jest jeszcze fajniejsza!), ale najpierw muszę porządnie pomóc sobie.
Tym wpisem zaczynam cykl wpisów dot. szukania źródeł naszych problemów i wad oraz tego, jak je wykorzenić. Być może tekst powyżej brzmi trochę przytłaczająco, ale musiałam pozbyć się tych myśli. Mam nadzieję, że pracując „publicznie” nad swoimi złymi cechami pomogę przy okazji chociaż jednej osobie zrobić to samo.
Tymczasem uciekam na autobus 🙂