Dlaczego nie chcę żyć w trybie: tak, tak, dalej, dalej

Oh no, so much snow in #Helsinki !❄️ Hope you all have a great #Tuesday 💙

Film zamieszczony przez użytkownika Moomin (@moominofficial) 11 Sty, 2016 o 10:14 PST

Nie do końca jest to moja zła wola (przy takiej pogodzie i wirujących wszędzie zarazkach czuję się zwyczajnie słabo), ale prawda jest taka, że mogłabym się bardziej postarać.
Bo stan kiedy pozwalam drobnostkom aby mnie wkurzały, nie jest zbyt fajny.
Dla przykładu – złapałam się na tym, że poniżej jakieś temperatury wisi mi jak wyglądam, bo mam ochotę założyć wielki golf, skarpetki frotte, rajstopy 300den i na to jakieś spodnie lub cokolwiek, opatulić się szalem, mocno nasunąć czapkę. Worki pod oczami mam gdzieś,  nakładam jedynie grubą warstwę kremu chroniącego od wiatru i pomadkę ochronną. Czuję się jak taki wielki bezbarwny muminek. Paznokci nie malowałam od dwóch tygodniu, na myśl o zapachu lakieru (nawet delikatnego) boli mnie w płucach i chce mi się kaszleć. Bez lakieru czuję się taka…niezadbana.
Ok, spróbuję coś z tym dniem zrobić. Otwieram rodzynki w czekoladzie – pyszne. Ale nie zjadłam całej paczki, więc resztę zamykam jakąś idiotyczną klamerką i mnie to wkurza. Nie wiem czemu, ale wkurza mnie małe opakowanie z wielką klamerką. Jakby nie było większych problemów na świecie, jakby ta głupia klamerka była ważna. Ale mnie wkurza.
Wkurza mnie chodnik, posypany czymś idiotycznym co zamieniło śnieg w taką szarą zbryloną wodę. W dodatku pod spodem jest lód i ta obleśna maź na wierzchu tworzy niebezpieczną kombinację. Nie jest bardzo zimno, ale nie da się założyć żadnych ładnych butów, bo to będzie ich ostatni spacer. Wybieram płaskie, krótkie kalosze. Potem po całym dniu bolą mnie pięty, bo jak wiecie – przy mojej budowie kolan za dużo ciężaru ląduje własnie na piętach.
Dalej – robię sobie obiad, więc chcę szybko związać włosy. Jak na złość – nie mam pod ręką żadnej gumki, więc nawijam je na taką szpilkę do włosów. Znaczy – długopis. Czuję się jeszcze bardziej jak jakaś zapuszczona kura domowa. Dzwoni telefon – szukam go w torebce i szukam, znajduję gumki do włosów (których wcześniej znaleźć nie mogłam), jakieś paragony, torbę na zakupy notes, długopis, ale gdzie ten cholerny telefon?! Znowu się denerwuję. Zrobiłabym sobie jakieś pyszne smoothie, ale o tej porze roku nie ma za bardzo sensownych owoców, bo urodziłam się akurat w kraju o beznadziejnym położeniu.
Mówię ok – spróbuję coś zmienić, nie mogę się tak wkurzać. Pracując odpalam sobie w tle youtube, może podszlifuję angielski. Trafia mi się filmik Mimi Ikonn, która opowiada o tym, że pracując w domu ubierała się w dresy czy inne super wygodne i super brzydkie rzeczy, to czuła się jakoś gorzej, aż wprowadziła w życie zasadę “always dress your best”. Myślę – ok, to może być to i szybko wyciągam pierwszą z brzegu sukienkę. Wkurzam się, że wisi mi w talii, a mniejszy rozmiar nie wchodził w grę, bo nie zmieszczę bioder i biustu. Potem jeszcze drukarka żąda aktualizacji oprogramowania (akurat wtedy, gdy chcę wydrukować coś na już!) i typowy “wkurw” i złoszczenie się nie wiadomo o co gotowe.
 Po wieczornym prysznicu robi mi się nieprzyjemnie na widok włosów w odpływie. Fuj, nie znoszę tego momentu, kiedy trzeba wyjąć je z sitka. Mimo, że to moje włosy, ale no – co tu dużo mówić – fuj!
Niby nic się nie stało – nikt nie umarł, nic mi jakoś specjalnie mocno nie dolega (poza osłabieniem i zmęczeniem) a że zima w Polsce jest kijowa to mogłam przewidzieć dawno temu.

STOP!
Przecież to ja pozwoliłam tym głupotom mnie irytować. Nie zrobiłam nic, aby pozmieniać to, co doprowadza mnie do takiego szału. A skoro nie podjęłam żadnego działania (oglądanie filmików “motywacyjnych” to nie działanie!) to nie mam prawa narzekać. We własnym życiu stałam się tym beznadziejnym obywatelem, który nie chodzi na wybory bo to i tak nic nie zmieni, a potem wkurza się że ktoś wprowadza ustawy nie po jego myśli.

Więc po pierwsze – na czas pracy w domu ubrałam się w coś, co poprawia mi humor. Jestem maniaczką kropek, bo są wesołe i wywołują u mnie uśmiech. Sukienkę kupiłam za całe 39 zł tutaj (klik). Gdyby drugą potrzebowała jakaś koleżanka, byłoby na nią -55%. Gdyby to było moje pierwsze zamówienie, miałabym -60%. Po raz pierwszy zobaczyłam ją u Marty z codzienniefit (klik). Niestety nie wyglądam w niej tak dobrze jak Marta, ale fakt że kupiła ją za 45 zł wyzwolił u mnie instynkt łowcy :)). I zakładając tą sukienkę mnie olśniło.
Chińczycy są w stanie rozwiązać 95% moich problemów “z dupy”.

Ale od początku.
Zastanowiłam się, co mogę zmienić. Krok pierwszy – nie robię ostatnio tego, co daje mi satysfakcję. Siedzę w umowach, papierkach, podpisach. Czy mogę coś z tym zrobić? Delegowanie tego obowiązku odpada, bo są to często dokumenty poufne, a ja staram się dochowywać tajemnic i mam na tym punkcie świra. Czy te papierki sprawiają mi radość? No niezbyt, ale są częścią fajnych rzeczy które robię, więc trzeba je znieść jak tę chwilę bólu u dentysty, bo efektem jest brak bólu potem. No ale nie chcę siedzieć w papierach cały czas… Rozmaitych wniosków też nikt za mnie nie napisze, ale wymyśliłam jak delegować chociaż część zadań – można wysyłać na pocztę kogoś innego, np. jakiegoś dzieciaka który sobie chętnie dorobi do kieszonkowego a i tak chodzi podobną drogą do szkoły (poczta jest w moim mieście w pobliżu gimnazjum). Problem solved.
Z firmą dla której raz na jakiś czas piszę różne teksty na strony, ulotki itp, umówiłam się na umowę o dzieło za kilka tekstów albo na dłuższy okres czasu (np. kompleksowa obsługa czegoś tam od stycznia do czerwca), by mieć mniej świstków do ogarniania. Dopinamy to.
Jest lepiej.

Myślę dalej, co bym chciała zmienić. Wiadomo, pogoda – jest jaka jest, tego nie odczaruję, ale mogę spróbować ją polubić. Przynajmniej spróbować! Pewnie, że wolałabym czuć się tak:

I w ładnym stroju (klik) opalać się w słońcu. Więc w przyszłym roku powinnam sobie przewidzieć na zimę jakieś krótkie wakacje w ciepłym miejscu i tak pewnie zrobię. W tym niestety mam już pełny kalendarz.
Ale przestudiowałam po kolei wszystko, co mnie denerwowało, te małe drobnostki wkurzające jak użądlenie komara. Niby nie boli, niby nic groźnego, ale ma się ochotę wybić ze złości wszystkie komary na świecie (skoro wasz Jehowa jest doskonały, to po co stworzył komary? rzuciłam kiedyś wyjątkowo upierdliwym Świadkom Jehowy by zbić ich z tropu :)). Nie jestem dumna z tej dziecinnej zagrywki :).

1. Strój – no tak, zimą bywa słabo, ale przecież sama wiem, że grube rajstopy i spódnica to cieplejsze rozwiązanie niż rajstopy+spodnie. A że butów szkoda, to tylko moja głupota, bo w końcu to buty są dla mnie czy ja jestem dla butów? No właśnie.
Bolące pięty po noszeniu kaloszy? Kupiłam przecież masażer. A są specjalne chłodzące skarpetki na pięty. Oczom nie wierzę, ale są:

Żelowe skarpetki na pięty (klik). Jeśli ich czyszczenie będzie tak proste jak myślę, to już wiem co mi się przyda.

W tym miejscu moje szczere gratulacje dla 85- letniej Chinki Tu Youyou,  która otrzymała właśnie Nobla z medycyny. Dawno temu ludzie szukali leku na malarię. To co wymyślono działało, ale potem się choroba uodporniła i ludzie umierali w męczarniach. Więc nie wdając się w wyjątkowo nieprzyjazne tło historyczne i polityczne, Chinka zamiast wymyślać koło na nowo, zaczęła wertować stare, ludowe przepisy (Chińczycy w odróżnieniu od chrześcijańskich europejczyków nie palili czarownic na stosie, tak samo jak “ksiąg zakazanych”). Wertując i sprawdzając natknęła się na starożytny (sic!) przepis. Wypróbowała recepturę, zbadała skuteczność i tym samym opracowała skuteczny lek. Nie wiem czy bardziej podziwiam odwagę pani Tu Youyou (która między innymi przetestowała ten lek sama na sobie) czy ogromną mądrość tradycyjnej medycyny chińskiej (w końcu smutne jest dla naszej “cywilizowanej” medycyny, że starożytni wymyślili skuteczny lek na malarię, a ci współcześni  nie dali rady).
No ale przecież medycyna tradycyjna to zło i zabobon, a sterydy z milionem skutków ubocznych są takie super.

Wracając do tematu, wypiłam zamiast smoothie wodę z imbirem, a na listę zakupów wrzuciłam sobie gotowe smoothie z tygodnia xxl (mango, jabłko, banan) i mrożone owoce  (leśne i maliny) (klik). Narzekanie na brak sensownych owoców okazało się irracjonalne.
Paznokcie? Ok, niepomalowanych nie lubię, ale wdychanie oparów mnie trochę przeraża. Właśnie dlatego paznokcie maluję głównie od wiosny do jesieni – na balkonie. Więc skoro dostałam kiedyś w prezencie lakier, top i bazę do hybryd, to może warto dokupić brakujący sprzęt i zacząć robić sobie te hybrydy, ograniczając problem do dwóch “malowań” w miesiącu?

Co do włosów w sitku, to rozwiązaniem miał być jantar i powrót do picia soku z pokrzywy, po który wybiorę się jutro. Na osłabienie i brak energii też powinien coś zdziałać. I wtedy przypadkiem, szukając ładnych foremek na muffinki, objawiło mi się to:(klik)