Śmierdzące rajstopy, magiczny stanik i pistolet na łzy [TYGODNIK]

Jestem raczej przygotowana na silne ciosy od życia i generalnie znam swój „roczny cykl”, ale zawsze o tej porze roku pokonują mnie drobne kuksańce. Jakby ktoś grał ze mną w grę – ile razy trzeba ją jeszcze „niechcący” albo „przypadkiem” uszczypnąć, puknąć, nadepnąć na stopę, by wydarła mordę? Pierwszy raz zdarzyło mi się w szóstej klasie podstawówki.

W tamtym czasie wracałam zawsze ze szkoły do domu ze Sławkiem, kolegą z klasy. Mieszkał na tym samym osiedlu, a czas płynie szybciej na wspólnej rozmowie. Pewnego dnia Sławek zapytał mnie o moje marzenia, o to, kim chciałabym być w przyszłości. Ponieważ to była rozmowa o marzeniach, powiedziałam, że chciałabym pisać opowiadania albo scenariusze i z tego żyć. Wstawać o której mi się podoba. Pisać to, co chcę, a nie tak jak w szkole, że trzeba zgodnie z wizją nauczyciela.

Sławek to wyśmiał, powiedział, że mi się na pewno nie uda bo życie takie nie jest.

Cóż, moje jest. Tego dnia Sławek przestał być moim kolegą.

 Kilka dni później była wycieczka klasowa, jechaliśmy całą noc pociągiem do Krakowa. Siedziałam w przedziale z koleżankami, ktoś podchwycił temat, że niby chodzę ze Sławkiem. Wiecie, na zasadzie „uuuuu Ania chodzi ze Sławkiem”. Bzdura, nigdy nie chodziłam, w tym momencie nawet go już nie lubiłam, ale po piętnastym razie zaczęło mnie to lekko irytować. Bardziej na zasadzie mrugającej żarówki niż czegoś realnie wkurzającego, ale zawsze. Ale temat nie znikał, a ja robiłam się śpiąca i naprawdę nie chciało mi się już gadać, a w szczególności o kimś, kto mnie bardzo zawiódł. A zawiódł mocno, skoro nie pamiętam jego nazwiska a pamiętam rozczarowanie.

W pewnym momencie koleżanka położyła stopy na grzejniku.

Usystematyzujmy.

Ciasny przedział. Wiek, w którym ludzie mocno się pocą. Zirytowanie. Senność. Wkurzające tematy. I nagle koleżanka położyła śmierdzące stopy odziane w takie cieliste rajstopy (wierzcie mi, kilkanaście lat temu były straszne!) na ciepły grzejnik.

– Uuu Ania i Słaa…

– ZAMKNIJCIE TE MORDY BO…

W miejscu trzech kropek była pewnie jakaś groźba karalna.

Zapadła cisza. Koleżanka powiedziała mi później, że myślała że wszystkich pozabijam, bo miałam mord w oczach.

Sama byłam przerażona siłą swojego wybuchu i gniewem jaki w sobie zgromadziłam.

Przypomniało mi się o tej sytuacji kilka dni temu, gdy jakiś koleś chciał odkupić moje używane rajstopy.

***

Działam tak do tej pory. Zbierają mi się te drobne rzeczy i zbierają, a potem jest o jedną drobnostkę za dużo i jestem bliska wybuchu.

Fejsbukowa funkcja „tego dnia” pokazuj mi, że smutne kawałki Queen udostępniałam o tej porze już w 2010, chociaż to był bardzo udany listopad. Już tak mam. Przed urodzinami dopada mnie czas podsumowań, w październiku jest radośnie a w listopadzie dokonuję życiowych cięć i zmian. Potem umiera Freddie (24.11) i cały zapas nostalgii się kończy. No chyba, że coś przesunę/odłożę, wtedy to trwa różnie.

W zeszłym roku o tej porze pisałam o swoim kryzysie ćwierćwiecza. Miałam go skończyć pofarbowaniem włosów, ale było mi głupio, bo jednym z najchętniej czytanych tekstów na tym blogu jest „Jak pokochać mysie włosy„. A potem była Tajlandia, potem byłam zbyt opalona… zawsze coś. Mam opakowanie farby od września, ale ostatnie dni to były takie drobne kuksańce. Generalnie fajnie i do przodu, ale bardzo dużo ciekawych projektów, bardzo mało czasu, a to chora, a to spuchłam na twarzy, a to weekend poza Warszawą, a to kolejny…

Bardzo powolutku wracam na bloga, chociaż był ostatnią rzeczą o jakiej myślałam 🙂

Ale czasami lepiej nie pisać nic, niż jakieś zapychacze. Kilka razy próbowałam, ale były rzeczy o wyższym priorytecie, a ja też nie jestem robotem i czasami potrzebuję odpocząć. Kończę ten wpis i biorę się za 240 komentarzy oczekujących na przeczytanie i zaakceptowanie.

Tymczasem taki trochę odświeżony i krótszy tygodnik. Chciałabym mniej prywaty, jakiś krótki wstęp i bardziej skondensowane rzeczy tygodnia.

Przyjemność tygodnia – końcówka pięknej, złotej jesieni i korzystanie z tego ile się da 🙂

Ciągle coś jem, dzisiaj w końcu ruszyłam tyłek popracować w kawiarni i będę to robić częściej. Sąsiad wiercił, nie mogłam się skupić i chyba dobrze się stało, bo załatwiłam sporo spraw a i moja produktywność wzrosła.

Do tej pory przeżywam 😀

Produkt:

Nie wiem czy pokazywałam, ale ten biustonosz do głębokich dekoltów jest genialny. Pozwala nosić bluzki o nietypowych wcięciach i sukienki, np. takiej jak po lewej stronie.

Bardzo wygodny, można go kupić tutaj a jak się kliknie w czarną wersję to widać na modelce. Ta drobnostka przywróciła mi wiarę w idealne rzeczy.
No i znalazłam dziwactwo, mianowicie – osłonki na wypadające fiszbiny. Miałam kiedyś bardzo wygodny biustonosz z którego wyszedł drut i wbił mi się w pierś. Bolało koszmarnie. Ogólnie zawsze wyrzucam takie zużyte i popsute ubrania, ale to dziwactwo (klik) bardzo mnie zaintrygowało.

Spanie do późna, bo późno się kładłam i obżeranie się. Najpierw popsuł mi się blog, a że współpracuję z Azjatą, to i doba mi się przestawiła. Potem nie mogłam spać bo gorączka no i wyszło jak wyszło.

Teksty:
Ostatnio na blogu 🙂

Jest mi jesień.

Jak zatroszczyć się o siebie jesienią?

Barcelona – praktyczne informacje od zupełnie innej strony