Nie odkładaj życia na jutro!

  Od kilku dni chodzi po mi głowie pewna myśl. Ostatnio złapałam się na tym, że  patrząc na prostownicę pomyślałam, że zacznę się ładnie czesać jak będę mieć długie włosy…. tak wiem, miałam już długie włosy. Osiem centymetrów temu. I nie, nie bawiłam się w ich stylizację.

Koleżanka mówi, że będzie nosić sukienki jak schudnie. Druga, że zacznie biegać jak kupi sobie nowe buty do biegania. Ciągle ktoś przekłada na jutro…życie!

 O zgrozo – ja też czasami daję się w to wmanewrować. 

Z drugiej strony, problemy z prawidłowym oddychaniem i ubiegły rok w którym tułałam się od szpitala do szpitala wiele zmieniły na plus. Przestałam odkładać na później (po szpitalu) różne wyjścia ze znajomymi i tak dalej. O wiele częściej decyduję się na fajne rzeczy spontanicznie. Wpływ na to miało też wyzwanie z byciem na tak, które nadal gorąco polecam :))

Moim zdaniem kluczem do sukcesu jest ustalenie odpowiednich priorytetów. Planowanie jest spoko, ale wiem na swoim przykładzie, że jednego dnia mogę mieć super plan na jutro/kiedyś/bliżej nieokreśloną przyszłość, a rzeczywistość brutalnie to zweryfikuje i następnego dnia będę miała wrażenie że przy kolejnym kaszlnięciu wypluję swoje płuca i z bladą twarzą oraz załzawionymi z bólu oczami będę żałować, że odłożyłam fajne rzeczy na…potem.

Anonim zapytał na czacie :

„Czytając Twoje tematy mam wrażenie, że jesteś jedną z niewielu osób, którym prokrastynacja, odkładanie wszystkiego na potem i lenistwo wychodzą w ostatecznym rozrachunku na dobre. Czemu tak jest??”

Myślę, że to kwestia priorytetów właśnie. Wolę wyjść ze znajomymi albo obejrzeć dobry film, niż siedzieć nad jakąś pracą zaliczeniową i żałować, że omijają mnie spoko rzeczy. W takim układzie nie potrafię produktywnie i skutecznie pracować (no bo przecież znajomi są na imprezie…). W efekcie : ani nie dałam z siebie 100%, ani się nie pobawiłam. Podwójna przegrana.

A kiedy pójdę na daną imprezę a pracę zaliczeniową będę pisać nad ranem, to pod presją czasu dam z siebie wszystko. Nie tracąc zbędnego czasu na dobór odpowiednich słów po prostu szybko napiszę coś konkretnie i na temat. I jest super :)) 

W liceum kiedyś polonistka poprosiła mnie o napisanie eseju na konkurs. Miałam na to chyba z miesiąc, przypomniałam sobie rano przed wyjściem do szkoły, ostatniego dnia. Tekst powstał w 15 minut, drukowałam go minutę przed wyjściem. Był ok, ale miał literówki których nawet nie zauważyłam. Nauczycielka wysłała, a potem powiedziała, że tekst był ok ale trochę wstyd było wysłać w takim stanie (nie było czasu na poprawki :P). Miesiąc później dostałam zaproszenie na galę finałową. Nie wygrałam, ale byłam druga. Jak na ogólnopolski konkurs i pracę z literówkami – całkiem zacnie 😀

Takich przykładów jest cała masa. Po prostu fajnie działam pod presją czasu. Skutecznie się  też uczę , bo wiem, że nie ma już chwili na pierdoły i wybieranie koloru zakreślacza. Mam trzy godziny a potem egzamin, trzeba działać!

Dzięki temu zazwyczaj jest win-win. Nie dość, że zrobiłam to, co chciałam, to jeszcze zrealizowałam główne zadania na satysfakcjonującym poziomie. 

Ale nie każdy może tak funkcjonować i czasami w chwilach kryzysu zazdroszczę trochę tym ludziom, którzy tydzień przed egzaminem już wszystko potrafią 🙂 

Wyzwaniem tego miesiąca jest :

Koniec z odkładaniem życia na później

To znaczy : nie ma, że założę spódniczkę jak będzie cieplej. Istnieją przecież rajstopy!

Nie ma , że pójdę pobiegać jak nie będzie padać, że założę sukienkę jak będzie okazja, że zrobię muffinki jak będzie dobry moment. Ani, że uczeszę się jak… no własnie jak co?Ty też ubierz się ładnie, teraz, a nie jak schudniesz, bo teraz też żyjesz. Życie jest TU I TERAZ. Nie jutro, nie za tydzień, nie za 5 kilo. Idź na imprezę teraz, w tym tygodniu, jeśli masz ochotę. Nie po trudnym projekcie i tak dalej. Obserwując swoich znajomych widzę, że najszczęśliwsi są Ci, którzy jeśli mają ochotę się pobawić, to bez wyrzutów sumienia w czasie sesji idą na jakiś koncert 🙂