KTO MNIE INSPIRUJE?

Nie napiszę o nich „idole”, bo mam całkiem inny stosunek do osób o których za moment wspomnę.
 Do każdej z nich całkiem inny, a ponieważ jest tydzień isnpiracji, a Wy często pytacie kogo słucham/czytam/lubię i tak dalej, przedstawię pierwszą część.
 Kolejność absolutnie przypadkowa. Wypisałam sobie na kartce swoich ulubieńców i wylosowałam kogo najpierw opiszę 🙂
1) Julia Saner – na listę wskoczyła w ostatniej chwili, bo dopiero dzisiaj jakieś zdjęcie na czyimś fejsie mi o niej przypomniało. Ma cudną buzię i piękne włosy. Mój naturalny kolor jest taki sam i to właśnie zdjęcia Julii motywują mnie do zrezygnowania z farbowania i powrotu do natury… Problem w tym, że ja w naturalkach czuję się szara i zmęczona, Julia promienieje 🙂

2) Julian Tuwim – tym razem nie uraczę Was zdjęciami, bo Tuwima wolę czytać. Niebieska książeczka z jego wierszami dla dzieci była moim pierwszym świadomym kontaktem z poezją. Oczywiście na tyle świadomym, na ile świadomy jest 4-5 letni brzdąc. Po prostu Tuwim wpadał mi w ucho. Absolutna harmonia i cudowna dynamika.
 Miłość do Tuwima jest jedną z nielicznych stałych i niezmiennych rzeczy w moim życiu. W szóstej klasie na przekór mówiłam na jakimś konkursie „Rzepkę”, bo miały być wiersze dla dzieci. Ożywiłam szkolny konkurs-stypę bo to był już ten wiek, że na słowa „ciągną i ciągną…wyciągnąć nie mogą!” wszyscy sikali ze śmiechu. 

 Kiedy trzeba było wybrać coś do recytacji zawsze wybierałam Tuwima.W gimnazjum była to Karta z dziejów ludzkości czym bardzo zdenerwowałam szacowne jury 😀 Niestety , widocznego po prawej utworu nie pozwolono mi powiedzieć 🙂 Powiększcie koniecznie!
 No właśnie… przez te wszystkie kwejki, srejki i obecnych na polskiej scenie muzycznej facetów w za dużych bluzach, szukając dzisiaj zdjęcia Tuwima do tej notki, naoglądałam się w necie masy idiotycznych wpisów na temat Tuwima… jedni nie rozumieją utworu i piszą jakieś dissy na Juliana, inni wytykają mu to, że żył wygodnie, a gimnazjalne frajerki JP na 99% chwalą go na podstawie tego oto utworu. Nie wiem co na to wszystko odpowiedzieć, nie uzurpuję sobie prawa do bycia jedyną tró wielbcielką Julka, ale proponuję zapoznać się głębiej z jego dorobkiem, talentem, biografią, zanim coś się powie. Bo to barwna postać była! 🙂
Np. stworzył jedyny chyba na świecie (jeśli ktoś też już tego dokonał, poprawcie mnie!) utwór, który brzmi identycznie w dwóch językach (polskim i francuskim) i  w każdym ma jakieś znaczenie. Bardzo żałuję, że nie pamiętam gdzie mam tłumaczenie  z francuskiego, którego niestety nie znam.
Wersja PL :
Oko trę, że mam ból
Taki los komu żal ?
oko trę, pali sól
O madame, kulą wal
Ile trosk, ile burz,
a krew kipi, wre ,
O madame, oto nóż
O, madame, oto mrę


i FR:O, contrain je m’emboulle,
Taquilosse, comme ou jalle?
O, cotrain, polissoule
O madame, coulon valle!
Il est trosque, il est bouge,
A ma creve qui pis vrai
O, madame, o tonuche
O madame, o tome rain


Niezmiernie się cieszę, że mamy właśnie rok Tuwima! 🙂


3) Nietzsche …mój ulubiony filozof, przeczytałam wszystko, co się dało. I znowu, podarłabym wszystkie upraszczające go podręczniki do polskiego z liceum. Nietzsche był mega pozytywny! Co mnie nie zabije, to mnie wzmocni…tyle razy wypowiadamy słowa tego wąsacza a mało kto wie, że to Ferdek.