Jak nie tracić z oczu marzeń?

  Dzisiaj miało być podsumowanie wyzwania, ale przez splot (nie)szczęśliwych wydarzeń będzie coś innego, co naszło mnie bardzo spontanicznie. Czyli krótko o tym, jak sprawić, aby nigdy nie tracić z oczu marzeń, wciąż o nich pamiętać i cały czas śnić swoje najpiękniejsze sny.
 Zacznę od tego, że miałam paskudny dzień i cieszę się, że puszczam go w dal. A był paskudny do tego stopnia, że właśnie puszczam sobie Medytację wieczorną Louise Hay. 
 Mimo, że akurat tych leków nie zdążyłam jeszcze odstawić, odwiedził mnie znowu mój stary kumpel gronkowiec. Long time no see… cóż, nie dość, że smarkam na zielono, to jeszcze mam dolną część twarzy w drobnych różowych krostkach. Siedzę wysmarowana bactrobanem i mam ochotę rozdrapać sobie twarz, tak bardzo swędzi. I tak mam mnóstwo szczęścia, że jeszcze trochę w tubce zostało, bo to lek na receptę a jak wiadomo – są święta.
 Aby było zabawniej, moje cudownie mocne zęby (kocham skutki uboczne leków!…) postanowiły się dzisiaj zbuntować i ukruszył mi się jeden. Jedynka. Wymarzona pora, dentystę dorwę najszybciej w czwartek.
Ale co mnie nie zabije, to mnie wzmocni. (Zabawne, że to samo powiedzenie genialnie pasuje do gronkowca którego najpierw próbowano zwalczyć nie tym antybiotykiem. Skurczybyk tylko się uodpornił…).
Ale nie zamierzam narzekać na lekarzy i na to, że przechodzi ludzkie pojęcie aby w szpitalu zarazić kogoś pięknym szczepem bakterii. Mimo wszystko, dzisiaj będzie pozytywnie.